«Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΣ»
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου
ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
[ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν]
Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου
ΧΕΙΡΑΓΩΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ
[ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν]
Ὁ Κύριός μας εἶναι «Θεός πάσης παρακλήσεως» (Β΄Κόρ. 1, 3), Θεός πού δίνει κάθε ἐνίσχυση, ἐνθάρυνση, παρηγοριά. Γί αὐτό ὀνομάζεται Παράκλητος (Ἅ΄ Ἰω. 2, 1), ὅπως ἄλλωστε καί τό Πανάγιο Πνεῦμα.
Καθώς, μάλιστα, εἶναι «πανταχοῦ Παρών», ἡ παρηγοριά Του ἁπλώνεται παντοῦ, σ’ ὅλο τόν κόσμο, σ’ ὅλες τίς πιστές καρδιές. Δέν τήν αἰσθάνονται μόνο ἐκεῖνοι πού δέν τή δέχονται. Καί δέν τή δέχονται ὅσοι εἶναι βουτηγμένοι στήν ἀσέβεια καί τήν ὑπερηφάνεια. Ὁ Κύριος εἶναι κόντα στούς εὐσεβεῖς καί ταπεινούς.
Τό βρέφος κλαίει, ὥσπου νά βρεῖ τό μαστό τῆς μητέρας του καί νά γευθεῖ τό γάλα της. Σάν τό γευθεῖ, ἀμέσως ἡσυχάζει. Ἔτσι κι ἐμεῖς κλαῖμε «ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη τό λογικόν ἄδολον γάλα ἐπιποθοῦντες» (A΄ Πέτρ. 2, 2). Δῶσε μᾶς το, Κύριε, γιά νά παρηγορηθοῦμε καί νά ἡσυχάσουμε!
«Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΖΗΛΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ»
Ὁ Κύριος ἄρχισε νά σᾶς ἀνακαινίζει πνευματικά. Νά πιστεύετε καί νά ἐλπίζετε ὅτι «ὁ ἐναρξάμενος ἐν ὑμῖν ἔργον ἀγαθόν ἐπιτελέσει» (Φιλιπ. 1, 6), ἄν βέβαια κι ἐσεῖς διατηρήσετε ζωντανό τό ζῆλο σας καί συνεχίσετε ἀδιάλειπτα τόν ἀγώνα σας.
Ὁ πνευματικός ζῆλος εἶναι ἔργο τῆς θείας χάριτος. Ἡ ὕπαρξή του φανερώνει πώς τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ μέσα σας καί ἀναγεννᾶ τήν ψυχή σας.
Ἡ χάρη εἶναι φωτιά. Καί ὅπως ἡ ὑλική φωτιά διατηρεῖται μέ ξύλα, ἔτσι καί ἡ ἁγιοπνευματική φωτιά διατηρεῖται μέ προσευχή. Μόλις ἡ χάρη ἀγγίξει τήν καρδιά, ἀμέσως ἡ ψυχή στρέφεται στό Θεό. Ἔτσι πέφτουν οἱ πρῶτοι σπόροι τῆς προσευχῆς.
Ὕστερα ἔρχεται ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ, ἡ πιστή σύντροφος κάθε καλοῦ καί ἡ ἀλάθητη ὁδηγός σέ κάθε καλό. Αὐτή ἀνοίγει τά μάτια τῆς ψυχῆς, γιά νά δοῦν τά μεγαλεῖα, τίς ἰδιότητες καί τά ἔργα τοῦ Κυρίου – ἀγαθότητα, δημιουργία, πρόνοια, λύτρωση, κρίση καί ἀνταπόδοση...
Ὅσο διατηρεῖ κανείς τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τῶν μεγαλείων Του, τόσο αὐξάνει τόν πνευματικό του ζῆλο. Καί ἀντίστροφα, ὅσο αὐξάνεται ὁ πνευματικός ζῆλος, τόσο ριζώνει ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.
Θέλετε, λοιπόν, νά ἔχετε πάντα φλογερό ζῆλο; Νά προσεύχεστε καί νά κρατᾶτε στό νοῦ σᾶς ὅσα ἀνέφερα πιό πάνω. Αὐτά εἶναι τά πνευματικά καυσόξυλα. Μόλις βλέπετε τή φλόγα τοῦ ζήλου σας νά πέφτει, ν ἁρπάζετε ἕνα κούτσουρο καί νά τό ρίχνετε στή φωτιά. Ἔτσι θά μένει πάντα ζωηρός ὁ ζῆλος, πού γεννάει στήν καρδιά τό φόβο τοῦ Θεοῦ, τό φρουρό τῆς καλῆς πνευματικῆς καταστάσεως, καί συντελεῖ καθοριστικά στή σωτηρία τῆς ψυχῆς.
«ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ»
Ὡς πρός τήν ἐξωτερική συμπεριφορά σας, τό σῶμα καί ὅλα τά μέλη του πρέπει νά εἶναι ὑποταγμένα στόν ἡγεμόνα νοῦ καί νά κατευθύνονται ἀπ’ αὐτόν μέ γνώμονα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὅλα σας τά ἔργα, ἀπό τά πιό σημαντικά μέχρι τά πιό ἀσήμαντα, νά τά ἐκτελεῖτε μέ τήν ἐπίγνωση ὅτι σᾶς παρακολούθει τό ἀκοίμητο μάτι τοῦ Θεοῦ.
Κάθε ἄνθρωπο πού σᾶς πλησιάζει, νά τόν δέχεστε σάν ἀπεσταλμένο τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ἐνδόμυχη διερώτηση: «Τί θέλει ὁ Κύριος νά κάνω μ’ αὐτό ἤ γι’ αὐτό τό πρόσωπο;» Ὅλους νά τούς τιμᾶτε σάν εἰκόνες τοῦ Κυρίου καί νά τούς ἀντιμετωπίζετε μέ ἀγάπη, καλοσύνη καί εὐνοϊκή διάθεση.
Ἡ τροφή σας νά εἶναι λιτή καί ὁ ὕπνος σας ὄχι ὑπερβολικός. Καί γιά τά δυό θά βρεῖτε μόνος σας τό μέτρο.
Μήν προκαθορίζετε δεσμευτικούς κανόνες γιά τίς δραστηριότητές σας. Νά ἐνεργεῖτε ἐλεύθερα, ἀνάλογα μέ τίς περιστάσεις, φτάνει νά μήν κάνετε τά σαρκικά σας θελήματα καί καί νά μή χαρίζεστε στόν ἑαυτό σας.
Ὁ Θεός σᾶς ἔδωσε κατανυκτικά δάκρυα. Εἶναι καλά. Ἀλλά τά δάκρυα τῆς καρδιᾶς εἶναι ἀκόμα καλύτερα. Γιατί τά δάκρυα πού τρέχουν ἀπό τά μάτια, τρέφουν τό σκουλήκι τῆς ὑπερηφάνειας, ἐνῶ ἡ καρδιακή συντριβή, γνωστή μόνο στό Θεό, τρέφει τήν ταπείνωση. Μπροστά στούς ἀνθρώπους, λοιπόν, εἶναι καλύτερα νά συγκρατεῖτε τά δάκρυά σας.
Νά θυμάστε πάντα πώς διδάσκαλος κάθε καλοῦ εἶναι ἕνας, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Ἑπομένως, κάθε ἀγαθός καί σωτήριος λογισμός σας ἀπ’ Αὐτόν προέρχεται. Παραδῶστε Του ὁλόψυχα τόν ἑαυτό σας, καί θά σᾶς διδάξει ὅλη τήν ἐπιστήμη τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Οἱ βάσεις τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι: ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ ἀγάπη, καί ἡ ὁλοκληρωτική ἀφοσίωσή μας στόν Κύριο, πού ἐκδηλώνεται κυρίως μέ τήν προσευχητική παραμονή μας κοντά Του.
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου