«Όλα αυτά, πόλεμοι, ανταγωνισμοί, θρησκείες και τα συναφή μου φαίνονται απολύτως άχρηστα και πιστεύω ακράδαντα πως ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος δίχως αυτά». …Άφησα για μια ακόμη φορά τα βιβλία στην άκρη κι επικεντρώθηκα στην οθόνη του υπολογιστή μου. Η συζήτηση στο forum* της σχολής μου είχε “ανάψει” και το θέμα κι αυτή τη φορά δεν αφορούσε τα μαθήματα. Αυτά μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, όταν η ψυχή αναζητά το δικό της σπουδαστήριο…
Το φλέγον θέμα αρχικά αφορούσε την Κόλαση και τον Παράδεισο, όμως στη συζήτηση εκφράστηκε η γνώμη από μια συμφοιτήτρια περί της …αχρηστοσύνης της θρησκείας. Είχαν προηγηθεί κι άλλες παρόμοιες γνώμες αλλά αυτή ήρθε σαν κατακλείδα, σα γενικό συμπέρασμα όλων αυτών των απόψεων που …δεν μπορούσα να αφήσω αναπάντητες! Όμως… πώς να μιλήσω για Χριστό όταν εκείνη δε βλέπει τίποτα χρηστό στην πίστη; Τι να της εξηγήσω για την Ανάσταση όταν, κάνοντας την επανάστασή της, είναι σίγουρη πως η Ανάσταση είναι το τελειότερο παραμυθάκι που εφηύρε η ανθρωπότητα; Πώς να αναφερθώ σε άγιες μορφές κληρικών ή μη, όταν βαφτίζει τους ιερείς σαν το χειρότερο είδος δημοσίου υπαλλήλου; Πώς να φέρω για παράδειγμα πίστης κι αφοσίωσης τους μαθητές Του, όταν τους ονομάζει “στελέχη της ιδιοφυούς επιχείρησης”; …Τι να απαντήσω; Τι να πω;
Κατέφυγα στη σίγουρη λύση. Πήρα την Καινή Διαθήκη στα χέρια μου. Έκανα το σταυρό μου, ζητώντας, αναξίως, το φωτισμό του Θεού. Κι απάντηση ήρθε…! Η σελίδα που “τυχαία” άνοιξε έκρυβε τη μαγική απάντηση-θησαυρό που αναζητούσα:
“Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται” (Ματθ. ε΄8).
Τόσο δυνατός κι ενθαρρυντικός αυτός ο μακαρισμός! Αυτό είναι! Θα της ευχηθώ να έχει πάντα καθαρή κι αγαθή καρδιά. Ν’ αγαπάει όλους χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Να βρίσκει χώρο μέσα στην καθαρή καρδιά της για όλους! Κι ο Θεός, που είναι η Αγάπη, θα της φανερωθεί. Αρκεί, λοιπόν, να έχει καθαρή καρδιά, γιατί στις πλάκες αυτής της καρδιάς γράφει ο Θεός τους νόμους της καινής του διαθήκης**. Τίποτα άλλο δε θα της πω! Δε θα την κουράσω άλλο με την πολυλογία μου, δε θα της φέρω άλλα ακατάρριπτα επιχειρήματα εκνευρίζοντάς την. Θα πω αυτό το μακαρισμό και θα σιωπήσω σε αυτή τη συζήτηση. Παράλληλα, θ’ ανοίξω εντονότερη συζήτηση με το Θεό για τη σωτηρία αυτής της ψυχής που ψάχνει, χαμένη σε δύσβατους δρόμους, να χαράξει το δικό της μονοπάτι. “Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται”.
Μακάρι να ξανασυναντηθούμε με αυτή τη διψασμένη ψυχή. Όχι σε κάποιο απρόσωπο διαδικτυακό χώρο επικοινωνίας. Αυτή τη φορά ας συναντηθούμε μετά από χρόνια στο κατώφλι του Παραδείσου για να μπούμε με το δεξί εκ δεξιών του…! Αμήν!
Φοιτήτρια Νομικής, ΕΚΠΑ
Το φλέγον θέμα αρχικά αφορούσε την Κόλαση και τον Παράδεισο, όμως στη συζήτηση εκφράστηκε η γνώμη από μια συμφοιτήτρια περί της …αχρηστοσύνης της θρησκείας. Είχαν προηγηθεί κι άλλες παρόμοιες γνώμες αλλά αυτή ήρθε σαν κατακλείδα, σα γενικό συμπέρασμα όλων αυτών των απόψεων που …δεν μπορούσα να αφήσω αναπάντητες! Όμως… πώς να μιλήσω για Χριστό όταν εκείνη δε βλέπει τίποτα χρηστό στην πίστη; Τι να της εξηγήσω για την Ανάσταση όταν, κάνοντας την επανάστασή της, είναι σίγουρη πως η Ανάσταση είναι το τελειότερο παραμυθάκι που εφηύρε η ανθρωπότητα; Πώς να αναφερθώ σε άγιες μορφές κληρικών ή μη, όταν βαφτίζει τους ιερείς σαν το χειρότερο είδος δημοσίου υπαλλήλου; Πώς να φέρω για παράδειγμα πίστης κι αφοσίωσης τους μαθητές Του, όταν τους ονομάζει “στελέχη της ιδιοφυούς επιχείρησης”; …Τι να απαντήσω; Τι να πω;
Κατέφυγα στη σίγουρη λύση. Πήρα την Καινή Διαθήκη στα χέρια μου. Έκανα το σταυρό μου, ζητώντας, αναξίως, το φωτισμό του Θεού. Κι απάντηση ήρθε…! Η σελίδα που “τυχαία” άνοιξε έκρυβε τη μαγική απάντηση-θησαυρό που αναζητούσα:
“Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται” (Ματθ. ε΄8).
Τόσο δυνατός κι ενθαρρυντικός αυτός ο μακαρισμός! Αυτό είναι! Θα της ευχηθώ να έχει πάντα καθαρή κι αγαθή καρδιά. Ν’ αγαπάει όλους χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Να βρίσκει χώρο μέσα στην καθαρή καρδιά της για όλους! Κι ο Θεός, που είναι η Αγάπη, θα της φανερωθεί. Αρκεί, λοιπόν, να έχει καθαρή καρδιά, γιατί στις πλάκες αυτής της καρδιάς γράφει ο Θεός τους νόμους της καινής του διαθήκης**. Τίποτα άλλο δε θα της πω! Δε θα την κουράσω άλλο με την πολυλογία μου, δε θα της φέρω άλλα ακατάρριπτα επιχειρήματα εκνευρίζοντάς την. Θα πω αυτό το μακαρισμό και θα σιωπήσω σε αυτή τη συζήτηση. Παράλληλα, θ’ ανοίξω εντονότερη συζήτηση με το Θεό για τη σωτηρία αυτής της ψυχής που ψάχνει, χαμένη σε δύσβατους δρόμους, να χαράξει το δικό της μονοπάτι. “Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν θεὸν ὄψονται”.
Μακάρι να ξανασυναντηθούμε με αυτή τη διψασμένη ψυχή. Όχι σε κάποιο απρόσωπο διαδικτυακό χώρο επικοινωνίας. Αυτή τη φορά ας συναντηθούμε μετά από χρόνια στο κατώφλι του Παραδείσου για να μπούμε με το δεξί εκ δεξιών του…! Αμήν!
Φοιτήτρια Νομικής, ΕΚΠΑ
www.xfd.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου