«Ει μη πλήθος ην τοκιστών ουκ αν ην το πλήθος των πενοομένων.Λύσον σου την φατρίαν , και πάντες έξομεν την αυτάρκειαν».
« Δρεπάνι του τοκιστή είναι η δικαστική απαίτηση του χρέους, αλώνι το σπίτιτου, όπου λιανίζει τις περιουσίες των αναγκεμένων ανθρώπων. Ολονών τ’ αγαθά ταβλέπει δικά του. Εύχεται στους ανθρώπους ανάγκες και συμφορές, για να τρέξουνυποχρεωτικά να δανειστούν απ΄αυτόν.
Μισεί τους αυτάρκεις και όσους δεν έχουνδανειστεί απ’ αυτόν τους θεωρεί εχθρούς του. Συχνάζει στα δικαστήρια για ν’ανακαλύψει κάποιον που τον πιέζουν οι δανειστές και ακολουθεί τουςφοροεισπράκτορες, όπως τα κοράκια τους στρατούς που διεξάγουν πόλεμο( για νατρώνε τους σκοτωμένους). Κουβαλάει παντού το κομπόδεμα, και σαν δόλωμα τοδείχνει σ’ εκείνους που τους πνίγει η ανάγκη, ώστε, ανοίγοντας γι’ αυτό τοστόμα, να καταπιούν μαζί μ’ αυτό και το αγκίστρι του τόκου. Καθημερινά μετράειτα κέρδη, μα η δίψα του για χρήμα δε σβήνει. Στεναχωριέται για το χρυσάφι πουέχει φυλαγμένο στο σπίτι, επειδή μένει αχρησιμοποίητο κι’ ανεκμετάλλευτο.
Πώς θα προσευχηθείς, λοιπόν, τοκογλύφε; Με τι συνείδηση θα ζητήσεις από τον Θεόκάποια ευεργεσία, συ που έμαθες όλο να παίρνεις και ποτέ να μην δίνεις; Ή μήπωςσου διαφεύγει, ότι η προσευχή σου αποτελεί υπόμνηση της δικής σου απανθρωπιάς;Ποια συγχώρηση έδωσες και ζητάς συγγνώμη; Ποιον ελέησες κι’ επικαλείσαι τονΕλεήμονα; Αλλά κι’ αν ακόμη προσφέρεις ελεημοσύνη, ως προϊόν απάνθρωπηςεκμετάλλευσης δεν θα είναι καρπός των συμφορών των άλλων, γεμάτη δάκρυα καιστεναγμούς;
Αν γνώριζε ο φτωχός από πού προσφέρεις την ελεημοσύνη, δεν θα την δεχόταν,γιατί θα αισθανόταν σα να έμελλε να γευτεί σάρκες αδελφικές και αίμα συγγενώντου. Θα σου πετούσε δε κατάμουτρα τούτα τα λόγια τα γεμάτα θάρρος και φρονιμάδα:μη με θρέψεις, άνθρωπε, από τα δάκρυα των αδελφών μου. Μη δώσεις στο φτωχό ψωμίβγαλμένο από τους στεναγμούς των άλλων φτωχών. Μοίρασε στους συνανθρώπους σουόσα με αδικίες μάζεψες και τότε θα παραδεχθώ την ευεργεσία σου. Ποιό το όφελος,αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς (με την εκμετάλλευση) κι ανακουφίζεις ένα (μετην ελεημοσύνη); Αν δεν υπήρχε το πλήθος των τοκογλύφων ( των εκμεταλλευτώνγενικά), δεν θα υπήρχε ούτε η στρατιά των πεινασμένων. Ας διαλυθούν ταοργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και όλοι θ’ αποκτήσουμε την οικονομική μαςαυτάρκεια».
Αγίου Γρηγορίου Νύσσης (4ος αιώνας)πηγή: http://www.tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/01/t_2443.html
http://www.pentapostagma.gr
« Δρεπάνι του τοκιστή είναι η δικαστική απαίτηση του χρέους, αλώνι το σπίτιτου, όπου λιανίζει τις περιουσίες των αναγκεμένων ανθρώπων. Ολονών τ’ αγαθά ταβλέπει δικά του. Εύχεται στους ανθρώπους ανάγκες και συμφορές, για να τρέξουνυποχρεωτικά να δανειστούν απ΄αυτόν.
Μισεί τους αυτάρκεις και όσους δεν έχουνδανειστεί απ’ αυτόν τους θεωρεί εχθρούς του. Συχνάζει στα δικαστήρια για ν’ανακαλύψει κάποιον που τον πιέζουν οι δανειστές και ακολουθεί τουςφοροεισπράκτορες, όπως τα κοράκια τους στρατούς που διεξάγουν πόλεμο( για νατρώνε τους σκοτωμένους). Κουβαλάει παντού το κομπόδεμα, και σαν δόλωμα τοδείχνει σ’ εκείνους που τους πνίγει η ανάγκη, ώστε, ανοίγοντας γι’ αυτό τοστόμα, να καταπιούν μαζί μ’ αυτό και το αγκίστρι του τόκου. Καθημερινά μετράειτα κέρδη, μα η δίψα του για χρήμα δε σβήνει. Στεναχωριέται για το χρυσάφι πουέχει φυλαγμένο στο σπίτι, επειδή μένει αχρησιμοποίητο κι’ ανεκμετάλλευτο.
Πώς θα προσευχηθείς, λοιπόν, τοκογλύφε; Με τι συνείδηση θα ζητήσεις από τον Θεόκάποια ευεργεσία, συ που έμαθες όλο να παίρνεις και ποτέ να μην δίνεις; Ή μήπωςσου διαφεύγει, ότι η προσευχή σου αποτελεί υπόμνηση της δικής σου απανθρωπιάς;Ποια συγχώρηση έδωσες και ζητάς συγγνώμη; Ποιον ελέησες κι’ επικαλείσαι τονΕλεήμονα; Αλλά κι’ αν ακόμη προσφέρεις ελεημοσύνη, ως προϊόν απάνθρωπηςεκμετάλλευσης δεν θα είναι καρπός των συμφορών των άλλων, γεμάτη δάκρυα καιστεναγμούς;
Αν γνώριζε ο φτωχός από πού προσφέρεις την ελεημοσύνη, δεν θα την δεχόταν,γιατί θα αισθανόταν σα να έμελλε να γευτεί σάρκες αδελφικές και αίμα συγγενώντου. Θα σου πετούσε δε κατάμουτρα τούτα τα λόγια τα γεμάτα θάρρος και φρονιμάδα:μη με θρέψεις, άνθρωπε, από τα δάκρυα των αδελφών μου. Μη δώσεις στο φτωχό ψωμίβγαλμένο από τους στεναγμούς των άλλων φτωχών. Μοίρασε στους συνανθρώπους σουόσα με αδικίες μάζεψες και τότε θα παραδεχθώ την ευεργεσία σου. Ποιό το όφελος,αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς (με την εκμετάλλευση) κι ανακουφίζεις ένα (μετην ελεημοσύνη); Αν δεν υπήρχε το πλήθος των τοκογλύφων ( των εκμεταλλευτώνγενικά), δεν θα υπήρχε ούτε η στρατιά των πεινασμένων. Ας διαλυθούν ταοργανωμένα οικονομικά συμφέροντα και όλοι θ’ αποκτήσουμε την οικονομική μαςαυτάρκεια».
Αγίου Γρηγορίου Νύσσης (4ος αιώνας)πηγή: http://www.tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/01/t_2443.html
http://www.pentapostagma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου