Συμμετοχή τοπικών χορωδιών σε φεστιβάλ στην Κωνσταντινούπολη

Ένα βήμα παραπέρα, που θα αποτελέσει ορόσημο για το μέλλον, πραγματοποίησαν στη συνεργασία τους, η εκκλησιαστική βυζαντινή χορωδία του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου Άργους και η μικτή παραδοσιακή του Λυκείου των Ελληνίδων με την συμμετοχή τους στο 5^ο χορωδιακό φεστιβάλ που διοργανώνεται κάθε χρόνο από το Ζωγράφειο Γυμνάσιο & Λύκειο της Κωνσταντινούπολης, προσφέροντας αφ’ ενός με αυτόν τον τρόπο μία ευκαιρία, τόσο στους χορωδούς αλλά και σε εκείνους που συνόδευσαν τις δύο χορωδίες σε αυτήν την αποστολή στη Βασιλεύουσα, να ζήσουν ξεχωριστές και συγκινητικές στιγμές, και αφετέρου προβάλλοντας τον τόπο μας και τον πολιτισμό που παράγεται σε αυτόν σε ένα καταξιωμένο διεθνές φεστιβάλ.

Την Τετάρτη της Διακαινησίμου (23 Απριλίου) αναχωρήσαμε με προορισμό τη Θεσσαλονίκη όπου και διανυκτερεύσαμε. Την επομένη η εκκλησιαστική χορωδία του Αγίου Πέτρου παρακολούθησε ένα σεμινάριο ψαλτικής τέχνης από τον Άρχοντα Πρωτοψάλτη του Καθεδρικού Ιερού Ναού της Του Θεού Σοφίας Θεσσαλονίκης και οφφικιάλο της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, Χαρίλαο Ταλιαδώρο. Οι νεαροί σπουδαστές είχαν τη δυνατότητα να γνωρίσουν από κοντά τον μεγάλο δάσκαλο, να τον ακούσουν, να συνομιλήσουν μαζί του για διάφορα θέματα που τους απασχολούν γύρω από αυτήν την τέχνη, καθώς επίσης να του ψάλλουν και να γίνουν δέκτες των νουθεσιών και συμβουλών του. Εκείνος στη συνέχεια συνεχάρη τα παιδιά και τα προέτρεψε να συνεχίσουν στον δύσκολο αυτό δρόμο κόντρα στις αντιξοότητες της εποχής μας, ενώ στο τέλος απέδωσε με τη γλυκύτατη φωνή του υπέροχο δοξαστικό της Κυριακής του Θωμά «Μεθ΄ ημέρας οκτώ…». Το βράδυ της ίδιας ημέρας, μετά από αρκετές ώρες ταξίδι φθάσαμε στη Βασιλίδα των Πόλων, την Πόλη των πόθων και των αναζητήσεών μας…

Το επόμενο πρωί είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία, μετά από την επίσκεψή μας στη Μονή της Χώρας (σημερινό μουσείο με θαυμάσια βυζαντινά ψηφιδωτά), να παρευρεθούμε στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής της επονομαζομένης Μπαλουκλιώτισσας (από την τούρκικη λέξη μπαλίκ = ψάρι, όπου σύμφωνα με το γνωστό θρύλο τα μισοτηγανισμένα ψάρια ενός καλόγερου ζωντάνεψαν προκειμένου εκείνος να πειστεί πως η άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς ήταν γεγονός). Στη συνέχεια κάναμε την καθιερωμένη κρουαζιέρα στο Βόσπορο και ακολούθως αναχωρήσαμε για την προγραμματισμένη 5^η χορωδιακή συνάντηση στο Ζωγράφειο Λύκειο της Πόλης.

Το εν λόγω σχολείο είναι ένα από τα τρία εναπομείναντα ρωμαίικα σχολεία (όπως έχει επικρατήσει να λέγονται τα ελληνικά, από τη λέξη Ρωμιός, στα τούρκικα Rum). Τα άλλα δύο είναι: το Ζάππειο Παρθεναγωγείο (μικτό σχολείο σήμερα) και η Μεγάλη του Γένους Σχολή. Θα πρέπει να γνωρίζουμε πως εκεί υπάρχει ένα ζωντανό κύτταρο που λέγεται Ομογένεια, η οποία μάλιστα ύστερα από τόσες αντιξοότητες (Σεπτεμβριανά, απελάσεις, δημεύσεις περιουσιών κλπ) εξακολουθεί να μάχεται για επιβίωση, να αντιστέκεται και να είναι παρούσα. Αυτοί οι τόσο λίγοι και ταυτόχρονα αμέτρητοι άνθρωποι έχουν ανάγκη από τη φυσική μας παρουσία και την ηθική στήριξή μας. Υπάρχει ένα σταυρωμένο Οικουμενικό Πατριαρχείο που μάλιστα πολλοί από εμάς εύκολα κριτικάρουμε σε κάθε περίπτωση, λησμονώντας πως ο Πατριάρχης μας είναι ταυτόχρονα και ηγέτης και ασκεί και πολιτική προκειμένου να διασφαλίζει τόσο την παραμονή του οικουμενικού θρόνου σε ελληνικά χέρια, όσο και την διατήρηση αλλά και επέκταση των δικαιωμάτων της Ομογένειας (άνοιγμα της Χάλκης για παράδειγμα, κάτι που θα έδινε πνοή ζωής στους Ρωμιούς της Πόλης).

Οι στιγμές που ζήσαμε στο σχολείο ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές. Όταν η χορωδία μας τελείωσε το πρόγραμμά της και ύστερα από τα παρατεταμένα χειροκροτήματα και την επιμονή του φιλόμουσου κοινού, τραγουδήσαμε το γνωστό πολίτικο τραγούδι «Στο Γαλατά ψιλή βροχή…» κάποιες παλιές Πολίτισσες στο κοινό έκλαιγαν από τη συγκίνηση. Στιγμές που δεν περιγράφονται, δε μεταφέρονται, δε λησμονούνται. Απλώς βιώνονται…

Οι χορωδίες που πήραν μέρος στο φεστιβάλ κατά σειρά ήταν: 1) η χορωδία του Ζωγράφειου σχολείου 2) η χορωδία του Αλεξάνδρειου Ωδείου Πέλλας 3) ο βυζαντινός γυναικείος χορός «αι άδουσαι» από το Βόλο 4) οι δύο τοπικές χορωδίες μας και 5) η χορωδία Koral Istanbul. Αξίζει να αναφερθεί πως στον ευχαριστήριο λόγο του, ο Διευθυντής του Ζωγράφειου Λυκείου Γιάννης Δεμιρτζίογλου, ένας αεικίνητος και ακούραστος άνθρωπος ανέφερε πως η εκεί παρουσία μας ήταν το καλύτερο δώρο στην Ομογένεια…

Το πρωί του Σαββάτου, ύστερα από μία πολύ συγκινητική επίσκεψη στην Παναγία των Βλαχερνών όπου ψάλλαμε το «Τη Υπερμάχω…», το «Χριστός ανέστη…» και το απολυτίκιο του Αγίου Πέτρου, τα μέλη των χορωδιών μας και οι συνοδοί τους έγιναν δεκτοί από τον Μέγα Πρωτοσυγκελεύοντα, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ.κ. Στέφανο, υπέρτιμο και έξαρχο θρακικής χερσονήσου, ο οποίος μας ευχήθηκε το Χριστός ανέστη, και μας μετέφερε τις ευχές της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος απουσίαζε στην Ολλανδία.

Ακολούθησαν επισκέψεις στην Αγιά-Σοφιά, τον βυζαντινό ιππόδρομο και τη βασιλική κινστέρνα του Ιουστινιανού.  

Το πρωί της επόμενης μέρας, Κυριακής του Θωμά, η χορωδία του Αγίου Πέτρου είχε την ευλογία να ψάλλει στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας Σταυροδρομίου, κοντά στην πλατεία Ταξίμ. Πρόκειται για έναν τεραστίων διαστάσεων και περίλαμπρο ναό, πλην όμως, άδειο. Μία ακόμη συγκινητική στιγμή, όταν ο 77χρονος εφημέριος στο λόγο του, ευχαρίστησε τα παιδιά του Αγίου Πέτρου που έψαλλαν στο ναό, θίγοντας παράλληλα το μεγάλο πρόβλημα έλλειψης ψαλτών στην Πόλη, μας είπε με ραγισμένη φωνή «μη μας ξεχνάτε, μη μας ξεχνάτε…»

Επιστροφή και πάλι στην πατρίδα. Διανυκτερεύσαμε στην πανέμορφη πόλη της Ξάνθης, όπου το επόμενο πρωί είχαμε προγραμματισμένο ραντεβού με τον Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθεωρίου κ.κ. Παντελεήμονα, ο οποίος μας δεξιώθηκε στον περίλαμπρο μητροπολιτικό ναό του Τιμίου Προδρόμου και μας μίλησε για το ιστορικό του ναού.

 Με γεμάτες αποσκευές από αναμνήσεις, στιγμές μοναδικές που μας έδεσαν όλους αλλά και μια γλυκιά μελαγχολία και ένα αίσθημα βαθιάς συγκίνησης, επιστρέψαμε στην αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης… Θερμές ευχαριστίες στους χορωδούς των δύο χορωδιών και στην ορχήστρα του Λυκείου των Ελληνίδων, για την συμμετοχή αλλά και την άρτια εμφάνισή τους καθώς επίσης και στον Δήμο Άργους – Μυκηνών για την στήριξή του.

«Σώπασε κυρά-Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ‘ναι…»       

ο χοράρχης

Ιωάννης Π. Χαβιαρλής