Η πρώτη χριστιανική Εκκλησία δέχεται το πρώτο πλήγμα και δοκιμάζει την πρώτη μεγάλη θλίψη. Ο αρχιδιάκονός της, ο "πλήρης πίστεως και Πνεύματος Αγίου" Στέφανος, αναδεικνύεται πρωτομάρτυς και πρωταθλητής. Το πρώτο άνθος που κόπηκε μέσα στο περιβόλι της αποστολοικής Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Ο σημαιοφόρος της αγίας πομπής των μαρτύρων, που θα ακολουθούσε...
Υπό την πίεση δε της βαρυτάτης αυτής θλίψεως του λιθοβολισμού του Στεφάνου, αναπηδά μια μεγάλη για την Εκκλησία ευλογία. Η διάδοση του θείου λόγου μέχρι Φοινίκης και Κύπρου και Αντιοχείας. Εξέρχονται και διασκορπίζονται οι Απόστολοι "έως εσχάτου της γής", ΄φέροντες εκεί τον λόγον του Χριστού. Και έτσι από τη θλίψη την "γενομένην επί Στεφάνω εκπηγάζει μια μεγάλη δωρεά του Θεού. Η εξάπλωση του λόγου του.
Πάντα η θλίψη φέρει μαζί τις ευλογίες. Μόνο που πρέπει να προσέξει κανείς , για να τις διακρίνει. Σβήνει τους φανούς της ζωής μας, για να μας κάνει να υψώσουμε τα μάτια μας προς τον έναστρο ουρανό. Έχει τόσα μυστικά να μας αποκαλύψει η νύχτα. Πρέπει όμως να έρθει το σκοτάδι, για να γίνει φανερό το μεγαλείο του κατάστικτου θόλου . Ακριβώς γι'αυτό έρχεται και το σκοτάδι της θλίψεως στη ζωή μας, για να μας κάμη να υψώσουμε τα μάτια μας στον ουρανό.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου