Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Αφιέρωμα στον Δημήτριο Παναγόπουλο (Ιεροκηρύττοντας τον Παράδεισο)


Κύριος Φωτισμός μου και Σωτήρ μου ...(Ψαλ.26,1) 
( Ραδ. Αφιέρωμα στον μακαριστό Δημήτριο Παναγόπουλο )
….Τον ακούσατε και σήμερα τον συνήθη μας πρόλογο . Από την πρώτη μας εκπομπή πριν από κάποια χρόνια έως και σήμερα στο ευλογημένο ραδιοφωνικό καταφύγιο του σταθμού μας ( σε όποιο και σήμερα έχει ανοίξει την αγκαλιά του και μας φιλοξενεί ) , σχεδόν τα ίδια πάντα λόγια μας συντροφεύουν στο ξεκίνημα , με κάποιες ενίοτε μικρές παραλλαγές . Είναι κάτι σαν συνήθεια , σαν αναγνωριστικό καλωσόρισμα . Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που αναρωτιούνται και μας το έχουν μεταφέρει αυτό με τα μηνύματά τους αλλά και σε κατ ιδίαν συζητήσεις , γι αυτήν την «εμμονή» μας…Γιατί ο ίδιος πρόλογος ; Πάντα μακρόσυρτος και σχεδόν απαράλλαχτος ! Πέραν των όποιων πρακτικών ζητημάτων , εξυπηρετεί αυτή η επανάληψη στο εισαγωγικό μέρος είναι και κάτι άλλο πολύ σπουδαίο για εμάς . Είναι που πάντα εμφωλεύουν στα λόγια του προλόγου κάποιες μορφές που είτε φανερώνονται άμεσα , είτε «κρύβονται» πίσω από κάποιες φράσεις …
Για παράδειγμα στη φράση: το ευλογημένο ραδιοφωνικό καταφύγιο ο Κυρ-Φώτης …ή  στην προσευχή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά το «Κύριε φώτισόν μου το σκότος» …Κάθε φορά που την λέμε , είναι σαν να αποζητούμε την ευχή και τη διαρκή παρουσία του Φωστήρος της Ορθοδοξίας , του Θαυματουργού αυτού κήρυκος της Χάριτος …Και προσευχόμαστε να πρεσβεύει στον Κύριο να μας αξιώσει να την επαναλάβουμε την προσευχή του και στην επόμενη εκπομπή και σε άλλες ακόμα 
…  Έπειτα αν θυμάστε  πολλές φορές στον πρόλογο ακούγεται η φράση : Τα λόγια των Αγγέλων εν σώματι …Την ώρα που προφέρεται αυτή η φράση , συνειρμικά έρχονται στο μυαλό μας και στις ψυχές μας , αρίφνητες μορφές .Ζώντων και Κεκοιμημένων.
Υπάρχει ακόμα μια φράση στον πρόλογο που μας θυμίζει κάποιον ευλογημένο εργάτη του αμπελώνος του Χριστού μας . Μόλις πρωτοανταμώσαμε στα ερτζιανά του Θεού πολλοί εξεπλάγησαν με την προσφώνηση στον χαιρετισμό μας : Χαίρετε αγαπητοί συναμαρτωλοί αδερφοί μου ! Είχαμε διευκρινίσει από την αρχή ότι αυτή η προσφώνηση φανερώνει  όχι κάποια υποτίμηση ή κάποια κατάκριση , μα τον κοινό μας αγώνα ενάντια στον επίβουλο της σωτηρίας μας. Σε εμάς όμως εκτός από αυτό μας θυμίζει και εκείνον που ενίοτε αρέσκετο στο να την χρησιμοποιεί ως προσφώνηση …Προσωπικά την συνάντησα κάποτε σε ένα γραπτό του και με εντυπωσίασε …Ένας άνθρωπος που μόνο η χροιά της φωνής του γεμάτη από ζέουσα πίστη και φλογερή αγάπη Χριστού έκανε ψυχές να σκιρτούν από συγκίνηση και επιτρέψτε μου τη φράση από μια ιερή ανατριχίλα…
Φαντάζομαι ότι σε πολλούς  έχει συμβεί να ακούνε μια φωνή στο ραδιόφωνο να μιλά για τον Χριστό μας και σε πολλά σημεία λόγω κακής ποιότητας της ηχογράφησης , που εφθάρη μετά από πολλές δεκαετίες από τότε που μαγνητοσκοπήθηκε , να ακούγεται μόνο η ένταση της φωνής χωρίς να είναι διαυγή τα λόγια …Παρ όλα αυτά η συγκίνηση να είναι μοναδική …Μόνο από τη χροιά και το ύφος να σου μεταδίδεται το πάθος του ομιλητή για την κατάκτηση του Παραδείσου …. Αυτός ήταν ο διαπρύσιος ιεροκήρυκας της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστης και του Ευαγγελικού λόγου . Ο μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος . Σε αυτόν είναι αφιερωμένη η σημερινή μας εκπομπή .
Φλογερός , γεμάτος από ζέουσα πίστη …Κήρυττε τα θεϊκά ρήματα δια Πνεύματος Αγίου …Δίχως Θεολογικές σπουδές με την διαβεβαίωση του ιδίου του Χριστού ότι κάθε φορά που θα άνοιγε το στόμα του για να κηρύξει  για Αυτόν θα ήταν Εκείνος που πραγματικά θα ομιλούσε . Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός αλλά και οι Άγιοί Του Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυς  και Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας αυτοπροσώπως και υποστατικά  εμφανιζόμενοι έκαμψαν τις επί τετραετία αντιρρήσεις του μακαριστού όταν κλήθηκε άνωθεν για να κηρύξει τον Ευαγγελικό λόγο . Θεωρούσε τον εαυτό του ανεπαρκή λόγω έλλειψης γνώσεων και σπουδών . Ο Χριστός μας όμως αυτόν εξελέξατο …Και έτσι ξεκίνησαν 30 ολόκληρα χρόνια ακάματης κηρυκτικής διακονίας…Δεν εξωράιζε ο λόγος του , δεν συμβιβαζόταν με το χλιαρό και το βολεμένο , το συμβατό με τα ανθρώπινα μέτρα…Κήρυττε τον Παράδεισο χωρίς εκπτώσεις , δίχως ταλαντεύσεις και υποχωρήσεις , όπως ακριβώς τον κήρυξε ο Κύριος μέσα στο Ευαγγέλιό του , χωρίς την παραμικρή απόκλιση  . Κάθε του κουβέντα «ποτισμένη» με πνεύμα Άγιο. Αμέτρητες ώρες ομιλιών . Αν τις ενώσεις , έναν δρόμο σχηματίζουν μαζί με όλες τις ψυχούλες που επέστρεψαν στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα . Τον δρόμο που οδηγεί στον Παράδεισο !

…..Θα θέλαμε σε αυτό το σημείο να διαβάσουμε κάποιες συγκλονιστικές αποκαλύψεις – άνωθεν πληροφορίες , κάποια θαυμαστά και άκρως ωφέλιμα για την ψυχή μας περιστατικά που συνέβησαν λίγο μετά την κοίμηση του μακαριστού στις 13 Φεβρουαρίου του 1982. Τότε που εντελώς ξαφνικά έφυγε προς την Άνω πόλη σε ηλικία 64 ετών . Τα ακούσαμε και τα καταγράψαμε από ομιλία του πολυσέβαστου Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη στην Αμερική , εκεί όπου έχει δημιουργήσει με τη βοήθεια του Θεού ένα δεύτερο Άγιο Όρος …..Το ότι ακούστηκαν από αυτόν έχει μια ιδιαίτερη , μια ξεχωριστή βαρύτητα και κάνει όσα θαυμαστά ακουστούν  ακόμα πιο συγκλονιστικά και ωφέλιμα για όλους μας… ιδιαιτέρως δε για όσους έστω και ελάχιστα αμφιβάλουν ότι υπάρχει Ζωή μετά θάνατον ….  ( Τέλος α΄μέρους )
Νώντας Σκοπετέας .

Απόσπασμα από την εκπομπή Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως με τίτλο :Ιεροκηρύττοντας τον Παράδεισο ( Α & Β μέρος )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αρχειοθήκη ιστολογίου