ΕΚΕΙΝΟΣ Ο ΠΟΛΥΦΙΛΗΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Γράφει ὁ ἅγιος εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης: «Οἱ οὖν Ἰουδαῖοι ἐζήτουν αὐτὸν ἐν τῇ ἑορτῇ καὶ ἔλεγον· ποῦ ἐ 

στιν ἐκεῖνος;». Οἱ Ἰουδαῖοι Τὸν ἀναζητοῦσαν κατὰ τὴν ἑορτὴ καὶ ἔλεγαν: Ποῦ εἶναι Ἐκεῖνος; (Ἰω. ζ΄ 11). Ἰουδαῖοι ἐδῶ  εἶναι οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, οἱ Ἀρχιερεῖς, τὸ Συνέδριο, οἱ Γραμματεῖς, οἱ Φα-
ρισαῖοι. Ἡ ἑορτὴ ἦταν μία πολὺ σημαντικὴ ἑορτὴ τῶν Ἑβραίων. Λεγόταν Σκηνοπηγία, κατὰ τὴν ὁποία θυμόντουσαν τὰ συμβάντα κατὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴ σκλαβιὰ τῆς Αἰγύπτου, τὴν πορεία τους πρὸς τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας στὴν ἔρημο καὶ τὴ διαμονή τους τότε σὲ σκηνές. Ὁ τόνος τῆς ἑορτῆς ἦταν χαρμόσυ-
νος. Ἔρχονταν πλήθη ἐντοπίων στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν τὸ χρέος τοῦ προσκυνήματος στὸ Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Ἔρχονταν καὶ Ἑβραῖοι τῆς διασπορᾶς, ἔκαναν ἱερὲς ἀποδημίες, ὅπως τὶς ἔλεγαν, ἀπὸ τὴν ξένη χώρα πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα. Σ’ αὐτὴ τὴν ἑορτὴ μίλησε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν τελευταία ἡμέρα καὶ εἶπε: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐ
μέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶν τος» (Ἰω. ζ΄ 37-38). Ὁ Κύριός μας πῆρε ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, τότε ποὺ ὁ ἱερέας ἔχυνε νερὸ στὴ βάση τοῦ Θυσιαστηρίου, γιὰ νὰ παρακαλέσουν νὰ στείλει βροχὴ ὁ Θεὸς ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ θυμοῦνται ὅτι στὴν ἔρημο ἄνοιξε ὁ βράχος καὶ βγῆκε νερὸ γιὰ νὰ πιεῖ ὁ λαός. Ὁ Χριστὸς παραβάλλει τὸ αἰσθητὸ νερὸ ποὺ χυνόταν στὴ βάση τοῦ Θυσιαστηρίου μὲ τὸ νερὸ τὸ ζωντανὸ τῆς Χάριτος ποὺ προσφέρει ὁ Ἴδιος. Κατὰ τὴ διάρκεια λοιπὸν αὐτῆς τῆς ἑορτῆς οἱ Ἰουδαῖοι ἔλεγαν «ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος;». Ποιὸς ἦταν Ἐκεῖνος; Ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Οἱ Ἰουδαῖοι μισοῦσαν τὸν Χριστό. Τὸν ζητοῦσαν ὄχι ἀπὸ
ἀγάπη ἀλλὰ ἀπὸ μίσος· ἤθελαν νὰ Τοῦ κάνουν κακό, λένε οἱ ἑρμηνευτές.
Γι’ αὐτὸ δὲν ἔλεγαν τὸ ὄνομά του ἀλλὰ «ἐκεῖνος».
Τί κακὸ ὅμως τοὺς ἔκανε Ἐκεῖνος, καὶ ἤθελαν νὰ Τὸν φονεύσουν; Ἡ διδασκαλία του τοὺς ἐνοχλοῦσε, τὰ θαύματά του ἔλεγαν ὅτι τὰ κάνει παραβαίνον τας τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, γιὰ νὰ Τὸν δυσφημήσουν στὸν λαό. Διέδιδαν ὅτι καταργεῖ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, ὅτι εἶναι πλάνος. Τὸν κατηγοροῦσαν ὅτι τρώει  «μετὰ ἁμαρτωλῶν καὶ τελωνῶν» καὶ προσπαθοῦσαν νὰ Τὸν παγιδεύσουν
μὲ διάφορες ἐρωτήσεις. Δὲν κατόρθωναν ὅ μως τίποτα. Καὶ τελικὰ τὸ μίσος τους τοὺς ὁδήγησε νὰ Τὸν σταυρώσουν.
Ἐκεῖνος ὅμως νίκησε τὸν θάνατο, ἀνέστη, ἀνελήφθη καὶ ὑψώθηκε στὰ δεξιὰ τοῦ Πατρός, καὶ τὴν πεντηκοστὴ ἡμέρα μᾶς ἀπέστειλε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησία του. Τί εἶναι ἀλήθεια Ἐκεῖνος χθὲς καὶ σήμερα; Εἶναι ὁ διωκόμενος ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του, ἀπὸ τοὺς αὐτοκράτορες,
τοὺς δικτάτορες, τοὺς ἀρχηγοὺς κρατῶν καὶ τοὺς διάφορους ὑβριστές του!
Εἶναι τὸ πιὸ μισητὸ πρόσωπο. Αὐτὸ μαρτυρεῖ ἡ Ἱστορία.
Συγχρόνως ὅμως μαρτυρεῖ ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι καὶ τὸ πιὸ λατρευτὸ πρόσωπο τῆς οἰκουμένης.
Τί εἶναι ἀλήθεια Ἐκεῖνος χθὲς καὶ σήμερα γιὰ τοὺς πιστούς του;
Εἶναι ἡ λατρεία τους. Εἶναι ὁ λατρευτός τους. Ὁ πεφιλημένος τους. Γυρίστε πίσω, πηγαίνετε στὶς κατακόμβες, στὸ Κολοσσαῖο, στὶς παλαῖστρες, στὴν ἀνατολή, στὴ δύση, στὸ βορρὰ καὶ στὸ νότο, πλῆθος, πλήθη Τὸν ἀκολουθοῦν. Παιδιά, νέοι, γέροι, γυναῖκες, ἄνδρες, ὅλες οἱ γλῶσσες, ὅ -
λες οἱ φυλές.
Αὐτοὺς ἂς ρωτήσουμε: Γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ὁ λατρευτός τους; Γράφει ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος: «Ἐκεῖνος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, εἶναι ἡ ἁγία μου χαρά, εἶναι ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς μου, εἶναι τὸ φῶς τοῦ προ-
σώπου μου». Γράφουν οἱ ὑμνωδοί:
«Εκεῖνος εἶναι ὁ χορτασμός μου, ἡ κατατρύφησή μου, ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς μου, η μνήμη τῆς ψυχῆς μου».
Ἂς ρωτήσουμε ὅμως καὶ τοὺς ἑαυτούς μας: Ἀλήθεια τί εἶναι γιὰ μᾶς σήμερα Ἐ κεῖνος;
Γιὰ μᾶς σήμερα τί εἶναι; Ζοῦμε καὶ ἐμεῖς σήμερα τὴν ὠμὴ ἀπο στασία ἀπὸ τὸ Νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀντι μετωπίζουμε τὴν κοι νωνία μὲ τὴν εἰρωνεία της καὶ τὴ χλεύη της. Ὅμως ἐμεῖς Τὸν πιστεύου-
με, Τὸν λατρεύουμε, Ἐκεῖνος εἶναι ὁ λατρευτὸς τῆς καρδιᾶς μας.
Γιὰ μᾶς σήμερα ἡ λατρεία μας σ’ Ἐκεῖνον βιώνεται στὶς ἱερὲς λέξεις τῆς θείας Λειτουργίας. «Λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου... πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου» (Ματθ. κς΄ 26-28). Εἶναι τὸ Σῶμα Ἐκείνου, εἶναι τὸ Αἷμα Ἐκείνου, εἶναι ὁ λατρευτός μας, εἶναι τὸ εἶναι μας, ἡ σωτηρία μας.

Δόξα τῷ Θεῷ, ξέρουμε ποιὸς εἶναι Ἐκεῖνος, εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Σωτήρας μας καὶ Λυτρωτής μας ποὺ ἄνοιξε μὲ τὸν Σταυρό του καὶ γιὰ μᾶς τὸν Παράδεισο...

ΠΗΓΗ:ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Ο ΣΩΤΗΡ