Μετά τις Πανελλήνιες τι; Εμφανή τα σημάδια παρακμής

επιφυλλίς του

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΕΩΡ. ΚΑΤΣΟΥΛΗ

-κλασσικού φιλολόγου

-μεταπτυχιακού της εφηρμοσμένης παιδαγωγικής

του Πανεπιστημίου Αθηνών



Βγήκαν χθές οι τύχες που καθορίζουν την πορεία χιλιάδων νέων ανθρώπων. Εφ’ εξής μιανέα ζωή ανοίγεται ομπρός τους, η οποία δεν γνωρίζει κανείς τι κατάληγμα θα έχη.Ευοίωνο; Είθε.

Ότανβλέπεις όμως ότι το όνειρο ενός νέου ανθρώπου είναι απλά να μην πεινάση, να έχητα προς το ζήν και μόνο, σίγουρα δεν είσαι αισιόδοξος. Διατί πώς αλλοιώς ναεξηγήση κανείς τον διακαή πόθο χιλιάδων συγχρόνων νέων, πόθο που ασφαλώςεκτρέφει η μιζέρια την οποίαν βιώνουν βλέποντάς την δίπλα των, στις οικογένειέςτων και στο πέριξ περιβάλλοντα χώρο και εις την οποίαν μας έχουν ρίψει οι έχοντεςτην τύχη του έθνους και λαού τούτου στα χέρια των, να έμβουν εις μίανστρατιωτικήν και αστυνομικήν σχολήν; Πώς να εξηγήση κανείς ότι νέοι άνθρωποιεπιζητούν μετά μανίας ένα μισθολόγιον όσο όσο και προτιμούν με αντίτιμο αυτό ναείναι μια ζωή στρατιώτες, να στέκονται προσοχή, να είναι πειθήνια όργανα μιαςάνωθεν εντολής, άκριτοι, άβουλοι δίχως δική τους λογική και προσωπική ζωή; Μόνοκαι μόνο προκρίνουν αυτό γιατί θα έχουν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε, ενώ οι άλλοιόχι; Και είναι αυτό, όνειρο ενός νέου ανθρώπου που μόλις βγαίνει στην πάλη τηςζωής;

Ωραίαυψηλά όνειρα ενσταλλάξαμε στην νεολαία μας. Τους δώσαμε να θεωρούν ότι ηατομική επιβίωση είναι όνειρο, ιδανικό. Αυτό που εκ φύσεως διαθέτουν άπαντα ταέμβια όντα, ημείς το αναγάγαμε εις ύψιστην αξία. Αδιαφορία δια τους άλλους καιεπιβίωση δια εμάς. Όνειρον η στέρησις της ελευθερίας – η ελευθερία πεινά- και ημετά παντοίου τρόπου επιβίωσις! Ιδού τι ονειρεύεται η νεολαία μας. Άνθρωποι πουδια δώδεκα συναπτά έτη, διδάχθησαν –διδάχθησαν άραγε ; - αρετές, αέναες κλασσικέςαξίες, απέκτησαν την απαραίτητη εκείνην παιδεία που θα τους βοηθήση στηνυπόλοιπη ζωή τους, αποδεικνύονται χειρότεροι και από τις αγέλες των τσακαλιών,τα οποία είναι σε καθεστώς αγρίου βίου, αλλά νοιάζονται και δια το κοπάδι των,εις το οποίον ανήκουν.

Είναιλυπηρόν αλήθεια να βλέπης ότι το μέλλον του τόπου σου στηρίζεται σε οντότητεςμε τέτοια λογική. Μιαν λογική που επαναλαμβάνω εμείς τους την εμφυσήσαμε. Τηνλογική της κάλλιο υπηρεσία στον πόλεμο και στην τάξη με σκοπό να ζήσω παρά στηνυπηρεσία της επιστήμης και  τωνσυνανθρώπων μου. Όχι υπηρεσία στην ιδέα της υπερασπίσεως της πατρίδος, προσοχή,αλλά στην ιδέα της συντηρήσεως από τον αφανισμό λόγω πείνας και στερήσεων. Τιπράττομε λοιπόν άλλο από το να γεννώμε μισθοφόρους που υπηρετούν τον εαυτόν τωνκαι την ατομικήν των τύχη. Κι απ’ αυτά τα σημερινά παιδιά κι αύριο πειθήνιαμίσθαρνα της προσωπικής τους επιβίωσης περιμένουμε να μας παράσχουν και τηνασφάλεια που τάχα υπηρετούν;

Αφούχρειάζονται οι μισθοφόροι πλέον να έχουν παιδευτικό υπόβαθρο περισσότερο τουδασκάλου και του κοινωνικού επιστήμονα, ε τότε εμένα η άποψή μου περισσεύει.Σπείραμε όμως αέρηδες και θα θερίσομε σύντομα τους καρπούς αυτής τηςπαραλυσιακής άνευ αξιών ζωής μας.

 http://filologos-hermes.blogspot.gr/2012/08/blog-post_6645.html