Σε µιά ἐποχή ὅπου ὅλα τ’ ἀνθρώπινα εἶναι ρευστά κι ἀβέβαια, πασχίζω ν’ἀποκρυσταλλώσω µέσα µου ἀξίες καί ἰδανικά στήν προσπάθειά µου νά στάσω γερά τή ζωή µου στό ξεκίνηµά
της. Ἀδιαµφισβήτητο ὁρόσηµο προβάλλει µπροστά µου ἡ πατρίδα µου, ἡ Ἑλλάδα. Ἡ ἱστορία της ἡ
πολυκύµαντη, τό χῶµα της τό ποτισµένο µ’ αἷµα µαρτύρων καί ἡρώων βαραίνουν στά µάτια
µου σάν πολύτιµος θησαυρός. Ὕστερα, τή σκυτάλη παίρνει ἡ οἰκογένεια. Εἶναι γιά µένα καθοδηγητής, ὑποστηρικτής στά δύσκολα καί σοφός σύµβουλος. Ἡ ἀγάπη κι οἱ προσευχές της γιά µένα µέ στηρίζουν σέ κάθε µου βῆµα καί µέ προ- στατεύουν ἀπό τόν κίνδυνο. Ὅµως, πιό πολύ ἀπ’ ὅλους τούς θησαυρούς µου λαµπυρίζει τό διαµάντι πού λέγεται Ὀρθοδοξία. Νιώθω πολύ εὐλογηµένη γιατί γεννήθηκα µ’ ἕνα τόσο σπουδαῖο δῶρο, πού συνεπάγεται, βέβαια, εὐθύνη, ἀλλά καί ἀπέραντη χαρά, ἀφοῦ µπορῶ νά ἀγωνιστῶ γιά τόν Παράδεισο.
∆υστυχῶς, ὅση ἐλπίδα κι ἄν κουβαλάω µέσα µου, συµβαίνουν γύρω µου πράγµατα πού µέ κάνουν νά λυπᾶµαι καί µέ ἀποθαρρύνουν. Ἀπ’ τή µιά, ἡ πατρίδα µου κλυδωνίζεται καί πολιορκεῖται στενά ἀπό τόσους ἐχθρούς. Τό ἐπίβουλο σχέδιο τῆς οἰκονοµικῆς κρίσης τήν ἔχει φέρει στό χεῖλος τοῦ γκρεµοῦ. Ἀπ’ τήν ἄλλη τά νιάτα της στήν πλειοψηφία τους, βαδίζουν πλανεµένα, µακριά ἀπό τό Χριστό. Ἄλλωστε, αὐτά εἶναι τά σηµάδια πού δείχνουν ὅτι ἡ κοινωνία µας ταλανίζεται ἀπό µιά βαθιά ἠθική κρίση καί ἔκπτωση τῶν ἀξιῶν. Ἡ Ἐκκλησία ὑβρίζεται, ἡ Σηµαία χλευάζεται, ἡ οἰκογένεια περιφρονεῖται. Τό ἄδικο καί τό συµφέρον φαίνεται νά κυριαρχοῦν.
Παρ’ ὅλα αὐτά, ποτέ δέν εἶναι ἀργά γιά ν’ ἀλλάξει ἡ κατάσταση. Καί ἡ ἀλλαγή πρέπει νά γίνει ἀπ’ τόν καθένα ξεχωριστά. Ἔτσι κι ἐγώ πρέπει νά πάρω σταθερή τήν ἀπόφαση νά γίνω µέσα µου καλύτερη, γιά νά καταφέρω στή συνέχεια νά βελτιώσω τόν κόσµο γύρω µου. Μπορῶ, δηλαδή, νά ἀγωνίζοµαι µέ πίστη, µέ ὑποµονή καί µέ ἐλπίδα. Μπορῶ νά προσπαθῶ νά νικήσω τά ἐλαττώµατά µου, νά περιφρονῶ τόν ἑαυτό µου καί νά γίνοµαι θυσία γιά τούς ἄλλους. Ἐπειδή, ὅµως, ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια δέν φτάνει, µπορῶ ἀκόµη νά προσεύχοµαι ὁλόθερµα στό Θεό νά προστατεύει ὅσα ἀγαπῶ καί εἶναι γιά µένα πολύτιµα, καί νά διορθώνει ὅσα ἀσχηµαίνουν τόν κόσµο. Ὀφείλω, µέ λίγα λόγια, νά συµπεριφέροµαι πάντα ὡς Χαρούµενη
της. Ἀδιαµφισβήτητο ὁρόσηµο προβάλλει µπροστά µου ἡ πατρίδα µου, ἡ Ἑλλάδα. Ἡ ἱστορία της ἡ
πολυκύµαντη, τό χῶµα της τό ποτισµένο µ’ αἷµα µαρτύρων καί ἡρώων βαραίνουν στά µάτια
µου σάν πολύτιµος θησαυρός. Ὕστερα, τή σκυτάλη παίρνει ἡ οἰκογένεια. Εἶναι γιά µένα καθοδηγητής, ὑποστηρικτής στά δύσκολα καί σοφός σύµβουλος. Ἡ ἀγάπη κι οἱ προσευχές της γιά µένα µέ στηρίζουν σέ κάθε µου βῆµα καί µέ προ- στατεύουν ἀπό τόν κίνδυνο. Ὅµως, πιό πολύ ἀπ’ ὅλους τούς θησαυρούς µου λαµπυρίζει τό διαµάντι πού λέγεται Ὀρθοδοξία. Νιώθω πολύ εὐλογηµένη γιατί γεννήθηκα µ’ ἕνα τόσο σπουδαῖο δῶρο, πού συνεπάγεται, βέβαια, εὐθύνη, ἀλλά καί ἀπέραντη χαρά, ἀφοῦ µπορῶ νά ἀγωνιστῶ γιά τόν Παράδεισο.
∆υστυχῶς, ὅση ἐλπίδα κι ἄν κουβαλάω µέσα µου, συµβαίνουν γύρω µου πράγµατα πού µέ κάνουν νά λυπᾶµαι καί µέ ἀποθαρρύνουν. Ἀπ’ τή µιά, ἡ πατρίδα µου κλυδωνίζεται καί πολιορκεῖται στενά ἀπό τόσους ἐχθρούς. Τό ἐπίβουλο σχέδιο τῆς οἰκονοµικῆς κρίσης τήν ἔχει φέρει στό χεῖλος τοῦ γκρεµοῦ. Ἀπ’ τήν ἄλλη τά νιάτα της στήν πλειοψηφία τους, βαδίζουν πλανεµένα, µακριά ἀπό τό Χριστό. Ἄλλωστε, αὐτά εἶναι τά σηµάδια πού δείχνουν ὅτι ἡ κοινωνία µας ταλανίζεται ἀπό µιά βαθιά ἠθική κρίση καί ἔκπτωση τῶν ἀξιῶν. Ἡ Ἐκκλησία ὑβρίζεται, ἡ Σηµαία χλευάζεται, ἡ οἰκογένεια περιφρονεῖται. Τό ἄδικο καί τό συµφέρον φαίνεται νά κυριαρχοῦν.
Παρ’ ὅλα αὐτά, ποτέ δέν εἶναι ἀργά γιά ν’ ἀλλάξει ἡ κατάσταση. Καί ἡ ἀλλαγή πρέπει νά γίνει ἀπ’ τόν καθένα ξεχωριστά. Ἔτσι κι ἐγώ πρέπει νά πάρω σταθερή τήν ἀπόφαση νά γίνω µέσα µου καλύτερη, γιά νά καταφέρω στή συνέχεια νά βελτιώσω τόν κόσµο γύρω µου. Μπορῶ, δηλαδή, νά ἀγωνίζοµαι µέ πίστη, µέ ὑποµονή καί µέ ἐλπίδα. Μπορῶ νά προσπαθῶ νά νικήσω τά ἐλαττώµατά µου, νά περιφρονῶ τόν ἑαυτό µου καί νά γίνοµαι θυσία γιά τούς ἄλλους. Ἐπειδή, ὅµως, ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια δέν φτάνει, µπορῶ ἀκόµη νά προσεύχοµαι ὁλόθερµα στό Θεό νά προστατεύει ὅσα ἀγαπῶ καί εἶναι γιά µένα πολύτιµα, καί νά διορθώνει ὅσα ἀσχηµαίνουν τόν κόσµο. Ὀφείλω, µέ λίγα λόγια, νά συµπεριφέροµαι πάντα ὡς Χαρούµενη
Ἀγωνίστρια!
Φώτη Κατερίνα, Β´ Λυκείου, Χίος
ΠΗΓΗ:ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου