Δεν ακούτε την λέξιν αυτήν, που ψιθυρίζει εις την ψυχή σας με γλυκύτητα, αλλά και με κάποια λύπη, ο φύλαξ άγγελος, όταν κατά την ώραν της προσευχής οι λέξεις βγαίνουν από τα χείλη σας βιαστικά, με ταχύτητα πυρετώδη;
Είναι λοιπόν μία θλιβερά αγγαρεία η προσευχή, που κάμνετε προς τον Θεόν; Είναι λοιπόν τόσον σπουδαία τα λεπτά αυτά της ώρας, που αφαιρείτε από την εργασίας σας, από την ανάπαυσίν σας, από τας διασκεδάσεις σας, δια να τα ρίψετε προς τον Θεόν, όπως ρίπτει κανείς ολίγα χρήματα εις τον πτωχόν, που δεν τολμά να διώξη;
Τα χείλη μόνον ψιθυρίζουν:" Πάτερ ημών", υπόλοιπον μιας ευσεβούς παιδικής συνηθείας, η μιας υποσχέσεως που εδώσατε εις την ετοιμοθάνατη μητέρα σας και την οποίαν θεωρείτε αμάρτημα να παραβήτε. Η καρδιά σας όμως δεν αισθάνετε τίποτε,δεν ζητεί τίποτε, δεν λέγει τίποτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου