Πλανᾶσθε πλάνην οἰκτράν

Πρεσβυτέρου Ἀθανασίου Μηνᾶ

Ἄκουε λοιπόν: «ὁ Ἀντίχριστος εἶναι ἕνα γεγονὸς τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναμφισβήτητο καὶ ἡ ὕπαρξις τοῦ διαβόλου ἐπίσης», ἔλεγε σὺν τοῖς ἄλλοις ὁ Γέροντας ἅγιος Πορφύριοςὁ Καυσοκαλυβίτης[1].

Ὁ πιστὸς Ὀρθόδοξος, ποὺ ὁ Χριστὸς μπαινοβγαίνει στὴν καρδιά του, τὸ γνωρίζει καλά. Γιὰ αὐτὸ φροντίζει πάντοτε νὰ εὑρίσκεται σὲ νήψη καὶ ταπείνωση. Κύριο μέλημά του εἶναι ἢ ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ ἁγιασμὸς ψυχῆς καὶ σώματος, καθὼς καὶ ἡ ἐνοίκησις τοῦ Παρακλήτου στὴν καρδιά του. Ἔτσι ἡ προαίρεσις ζητάει νὰ εὑρίσκεται, νὰ κινεῖται μέσα στὸ θέλημα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τὸ ἅγιον, τὸ δίκαιον, τὸ τέλειον καὶ ἀγαθὸν ποὺ εἶναι ὁ ἁγιασμὸς ἡμῶν, χωρὶς τοῦ ὁποίου οὐδεὶς δύναται νὰ θεωρήσει τὸ πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ τὸ ἄκτιστον Φῶς.

Ἐν τούτοις ἂν χρειαστεῖ, ὁ ἅγιος ἄνθρωπος διὰ τῆς Χάριτος τῆς ἀκτίστου ἐνεργείας μπορεῖ ἐν ἀνάγκῃ καὶ πρὸς καιρὸν νὰ γράψει ἢ νὰ ὁμιλήσει περί τοῦ ἀντιχρίστου ἢ τῶν μεθόδων τῶν προδρόμων Αὐτοῦ, ὥστε νὰ ξεσκεπάζεται ἡ πλάνη, ὁ δόλος, καὶ νὰ προβληματίζονται μὲ τὴν καλὴν ἀνησυχίαν οἱ ἄνθρωποι (π. χ. ἰδιόχειρος ἐπιστολὴ τοῦ π. Παϊσίου). Ἀκόμη νὰ γίνονται διάφορες ὁμιλίες ἢ καὶ ἑρμηνεῖες ἀπὸ ὀρθοδόξους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς τῇ βοηθείᾳ τῆς Χάριτος μὲ θέμα τὴν θείαν Ἀποκάλυψιν. Ἡ πιστοποίησις ὅτι τὰ ἀνωτέρω ἀποτελοῦν καρπὸν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν ἐνσπείρουν φόβον καὶ δειλίαν στὶς καρδιὲς ἀλλὰ ἀντιθέτως προσευχή, προσοχήν, καὶ αἰσιοδοξίαν. Στὸ κάτω κάτω τῆς γραφῆς θὰ βρεθοῦμε ἀντιμέτωποι μὲ ἕνα δαίμονα παραπάνω, τὸν Ἀντίχριστο.

Ἐν τούτοις καὶ δυστυχῶς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον συμβαίνουν δύο τινά.

Ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὰ στρατευμένα ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου, οἱ πρόδρομοι τοῦ ἀνόμου, λυσσωδῶς, προκλητικῶς καὶ φανερὰ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν ἀνάμεσά μας, στὴ ζωή μας, τὴν παρουσία του μὲ κάθε εἴδους βορβορώδη καὶ σηπώδη ἀνηθικότητα, π. χ. ὁμοφυλοφιλία. Θὰ ἔλεγα μάλιστα ὅτι βιάζονται ἀπειλώντας μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κάνουν πολλὰ λάθη.

Ἀφ’ ἑτέρου δὲ πολλοὶ φερόμενοι ὡς ὀρθόδοξοι, κληρικοί, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐμπλέκονται σὲ μπερδεμὲνες συζητήσεις ἢ ἄστοχα καὶ ἄτακτα δημοσιεύματα ποὺ δημιουργοῦν στὸν κόσμο φόβο, ἄγχος καὶ σύγχυση.

Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι ἡ μετάνοια καὶ ὁ ἁγιασμός, ἡ ἀπόλυτη ὑπακοὴ σὲ ἅγιο Πνευματικὸ Γέροντα, ἡ μὲ συνέπεια συμμετοχὴ στὴν Μυστηριακὴ ζωὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ καλύτερη ἀπάντηση στὸ μπέρδεμα καὶ τὴν κακία ποὺ προβάλλει ἡ νέα ἐποχὴ καὶ ἡ παγκοσμιοποίηση. Ἂν διώξουμε τοὺς ἀντιχρίστους ἀπὸ τὴν καρδιά μας, δηλαδὴ τὰ πάθη μας, τότε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καθοδηγεῖ τὴ ζωή μας καὶ φωτίζει τὸν νοῦ μας κρατώντας μας ἁγνούς.

Ἂς δοῦμε ὅμως τώρα μὲ νηφαλιότητα ποιὸ εἶναι τὸ αἴτημα τῶν προδρόμων τοῦ Ἀνόμου, ποῖον εἶναι τὸ σύνθημά τους. Τὸ αἴτημά τους λοιπὸν εἶναι ἕνα καὶ μοναδικό,ἀκοῦστε, μάθετε, τί ἀκριβῶς ἐπιδιώκουν. Δὲν θέλουμε, λένε καὶ ἐκβιάζουν, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς νὰ εἶναι βασιλέας μας καὶ σωτήρας μας. Τὸ ὄνομα Αὐτοῦ πρέπει νὰ ἐξαφανιστεῖ ἀπὸ προσώπου γῆς. Αὐτὴ ἦτο καὶ εἶναι ἡ περὶ τοῦ Ἰησοῦ εὐχὴ τῶν Ἰουδαίων, τῶν σατανιστῶν, τῶν δωδεκαθεϊστῶν, τῶν παγανιστῶν, καὶ μὲ ἕνα λόγο ὅλων ἐκείνων ποὺ βρίσκονται ἔξω τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἢ κινοῦνται μέσα ἀλλὰ ἀντὶ νὰ συνάζουν, σκορπίζουν. Αὐτούς τοὺς τελευταίους ὁ Κύριος ἀποκαλεῖ ἐργάτες τῆς ἀνομίας[2].

Πρῶτος στόχος τους ἡ ὀρθόδοξη οἰκογένεια.

Ἐπίσης ἡ Ὀρθόδοξη Ρωμαίικη παιδεία. Παρατηροῦμε καθημερινὰ τὸ ἄσβεστον μῖσος ποὺ ἔχουν ἐναντίον τῆς κατ’ οἶκον ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθόδοξης οἰκογένειας. Δὲν προσπαθοῦν ἁπλῶς νὰ τὴν ἀποδυναμώσουν ἀλλὰ νὰ τὴ συντρίψουν. Πολιτικὸς γάμος, προβολὴ τῆς μοιχείας, τῆς πορνείας, τῆς ὁμοφυλοφιλίας ὡς τρόπων ζωῆς, ἐκτρώσεις, συμβίωση μὲ συμβολαιογραφικὴ πράξη ὁρισμένου χρόνου, ἐνθάρρυνση γιά μονογονεϊκὴ οἰκογένεια μὲ πατρότητα ἐπὶ πληρωμῇ καὶ ἄλλα ὧν οὔκ ἐστιν ἀριθμός.

Ὁ Γέρων Παΐσιος, ὁ ἅγιος αὐτὸς ἁγιορείτης, ἔλεγε ὅτι μόνον ὁ Σατανᾶς θὰ μποροῦσε νὰ ἐφεύρει τέτοιες μεθόδους διάλυσης τῆς οἰκογένειας.

Ταυτόχρονα στόχος τους ἡ παιδεία τοῦ γένους. Ἀγωνιοῦν καὶ ἀγωνίζονται ὥστε μὲ τὴ νεοεποχίτικη ψευτοπαιδεία τους νὰ ἀναδειχθοῦν, νὰ ἀναδεικνύονται ἄτομα ὑπερήφανα, μπερδεμένα, χωρὶς Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα. Μεθοδευμένα ἔρχονται σὲ εὐθεῖα ἀντίθεση μὲ τὸν αἰώνιον λόγον τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Χριστοῦ: «βόσκε τὰ ἀρνία μου»[3], «ἄφετε τὰ παιδὶα καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός μὲ»[4]. Γνωρίζουν καλὰ ὅτι τὸ ἁγιασμένο πρόσωπο ποὺ πορεύεται πρὸς τὸ καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Δημιουργοῦ του καὶ ἀκόμη ἡ Ὀρθόδοξη κοινότητα-ἐνορία, ὅπως ἐπίσης ἡ ταπείνωση, ἡ ἀγάπη, ἡ θυσία χωρὶς ἀντάποδοση εἶναι στηρίγματα αἰώνια, κολῶνες πνευματικὲς ποὺ κρατοῦν ὄρθια καὶ ἀδούλωτη τὴν Ρωμιοσύνη.

Γιὰ αὐτὸ χτυποῦν μὲ δαιμονικὴ μανία, ἄπονα, καὶ μὲ ἀντισυνταγματικοὺς νόμους προωθοῦν ψευτοπαιδεία ποὺ διὰ αὐτῆς ἀναφύονται ἀγκάθια, δηλαδὴ ἄτομα μπερδεμένα, ἀγχώδη, ὑπερήφανα καὶ φλύαρα, ποὺ θὰ ἀποτελέσουν τὶς κατευθυνόμενες μᾶζες στὴ νέα ἐποχή τους. Σωροὺς ἀτόμων ἄνευ φιλοτίμου καὶ λεβεντιᾶς μὲ ψυχολογικὲς διαταραχὲς ποὺ ἴσως πρὸς καιρὸν νὰ ἔχουν κατὰ κόσμον τὰ πάντα, ὅμως ζοῦν ὡς νὰ μὴ ἔχουν τίποτε, γιατί τοὺς λείπει ὁ Χριστός. Ἡ σατανικὴ πείρα ποὺ ἔχουν ἀπόκτησει πολεμώντας τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἁγίων, τοὺς ἔχει διδάξει ὅτι ἡ φιλαυτία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἐχθροί τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως. Δηλαδὴ αὐτῆς τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ποὺ ἀμετανόητα ἐχθρεύονται καὶ βλασφημοῦν, ἐνῶ ἀντίθετα δημιουργοῦν καινούριες πτέρυγες στὰ νοσοκομεῖα ψυχικῶν καὶ νευρολογικῶν νοσημάτων.

Κλείνουν, ὄντες ἀνόητοι, τὰ παράθυρα στὸν Παράδεισο καὶ τοὺς ἱεροὺς χώρους στὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν καὶ μετατρέπουν τὶς ψυχές τους σὲ μπουντρούμια καὶ καταγώγια ἀπομονώσεως, θλίψεως, κακίας, μίσους, ἀντιδικίας καὶ συγχύσεως.

Κατευθυνόμενος διαβολικὸς πόλεμος; Πλάνη; Σχιζοφρένεια; Μεγάλα τὰ ἐρωτήματα. Πολὺς ὁ πόνος τῶν σκεφτομένων.

Ἀλλά, ταλαίπωροι νεοεποχίτες, ἔχετε τὴν ἐντύπωση ὅτι οἱ πρὸ ὑμῶν πιστοὶ ἐπιστήμονες καὶ ἐφευρέτες, δηλαδὴ οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι τῆς Ρωμιοσύνης ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἕως τῆς σήμερον, δὲν γνώριζαν καὶ δὲν γνωρίζουν τὸν τρόπο γιὰ ταξίδια στὸ φεγγάρι, στὸν Ἄρη ἢ κατασκευῆς ὅπλων μαζικῆς καταστροφῆς; Πλανᾶσθε πλάνην οἰκτράν. Σᾶς λέγω λοιπὸν ὅτι ἁπλῶς ἔστρεψαν τὸ βλέμμα τους στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγωνίστηκαν ὄχι γιὰ τὰ φθαρτὰ ἀλλὰ γιὰ τὰ ἄφθαρτα. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς ἐρευνήσατε τὴ ζωήν, τὴ διακονίαν, τὸ βίο συγχρόνων μας ἁγίων, Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου καὶ Παϊσίου τοῦ ἁγιορείτου, ἀλλὰ προσέχτε, μὲ ταπεινὸν φρόνημα. Ἐκεῖ θὰ ἀνακαλύψετε ὅτι μποροῦσαν, οἱ ἅγιοι αὐτοί, μὲ τὴν ἄκτιστον Χάριν νὰ ταξιδέψουν στὸ σύμπαν ὅπου ἤθελαν. Ἀκόμη καὶ ἔξω ἀπὸ τὴ ἡλιακό μας σύστημα. Ἐπίσης θὰ μάθετε ὅτι τὰ βάθη τῶν ὠκεανῶν μὲ ὅλα τὰ ναυάγια τοὺς ἦταν, ὅταν τὸ ἤθελαν, ἀνιχνεύσιμα. Ἀλλὰ καὶ τὴν ξηρὰ μὲ τὰ ρήγματα, τὶς ὑπόγειες πηγὲς καὶ σπηλιές, ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ποὺ δὲν ἀπεκάλυψαν, τὰ γνώριζαν καὶ τὰ ἐρευνοῦσαν τόσον, ὅσον ἐσεῖς γνωρίζετε καὶ ἐρευνᾶτε τὶς παλάμες τῶν χεριῶν σας.

Ἀκόμη μὲ τὴν Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γνωμάτευαν ἀκριβῶς καὶ θεράπευαν ἀσθένειες ψυχικὲς καὶ σωματικές, ἐνῶ ἀπεκάλυπταν καὶ τὶς αἰτίες ποὺ τὶς προκαλοῦσαν. Ὁ Θεός δὲν τοὺς τὸ ἐπέτρεψε, λόγω τῆς ὑπερηφανείας τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, νὰ ἀποκαλύψουν τὸ φάρμακο τοῦ καρκίνου τὸ ὁποῖο γνώριζαν ἀκριβῶς. Οἱ ἴδιοι προτίμησαν νὰ γίνουν κατὰ κόσμον μωροί, ἵνα σοφοὶ κατὰ Θεὸν γένωνται[5]. Τοιουτοτρόπως ἀνεδείχθησαν ὄργανα τοῦ Παρακλήτου, ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ μὲ ἀγαθὴν προαίρεσιν ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ποὺ μέλημά τους εἶχαν τὴν προσευχὴ καὶ οἱ διδαχές τους ὁδηγοῦσαν ἀνθρώπους στὴν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία, στὴν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν, στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, στὴ φύλαξη τοῦ νοὸς καὶ τὸν ἁγιασμὸ ὅλης τῆς κτιστῆς δημιουργίας τοῦ Κυρίου. Ἀληθινοὶ πράγματι ἐπιστήμονες ποὺ ἐσπούδασαν στὰ Πανεπιστήμια τῆς ἐρήμου καὶ τῆς ἀσκητικῆς Ὀρθοδοξίας, ἔστρεψαν τὰ βλέμματά τους μὲ εὐχαριστία στὸν Ἰησοῦ καὶ ἀνεδείχθησαν εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητος, ἀφοῦ στὸ πρόσωπο κάθε θεόπτη, ἐπιστήμονα καὶ μή, φανερώνεται καὶ διαιωνίζεται ὁ Σωτήρας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπαναλαμβανόμενος.

Ἐσεῖς ταλαίπωροι, τί κάνετε; Τί κατορθώσατε; Αὐτοκαταστρέφεστε, ρυπαίνετε τὴν δημιουργία τοῦ Θεοῦ, ὁδηγεῖτε τοὺς ἀκολουθοῦντας σας στὴν τυραννικὴ σκλαβιὰ τῶν παθῶν. Ἄν ποτέ καταλάβετε τὴν τραγικότητα τῶν ἐπιλογῶν σας, ἢ θὰ μετανοήσετε ἢ θὰ αὐτοκτονήσετε πρὶν τῆς ὥρας. Εὔχομαι νὰ ἐπιλέξετε τὴ μετάνοια, ἐπειδὴ στὴν περίπτωση αὐτὴ θὰ ἀντικρύσετε τὸ ἱλαρὸ καὶ γλυκύτατο πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ θὰ ζήσετε αἰώνια. Ὁ Ἰησοῦς περιμένει μὲ θεϊκὴ καλοσύνη, ἀγάπη, ἀρχοντιὰ. Λίγο ρωμαίικο φιλότιμο χρειάζεται καὶ θὰ Τοῦ ἀνοίξετε τὴν πόρτα. Τὸ κλειδὶ εἶναι ἀπὸ μέσα μεριά, στὸ χέρι σας. Τότε θὰ γίνει πανηγύρι στὸν οὐρανὸ καὶ ὅλοι θὰ φωνάξουμε πίσω, ὅλοι, πίσω στὴν Ὀρθόδοξη παράδοσή μας, στὴν παρακαταθήκη τῶν ἁγίων καὶ ἡρώων πατέρων μας, ποὺ τόσο βάναυσα στὴ νέα ἐποχή σας περιφρονεῖται. Ἀληθινὰ σᾶς λέγω ἔστω καὶ σ’ αὐτὴν τὴν ὕστατη ὥρα, ἂν ὑπάρξει μετάνοια θὰ ἀποφεύγαμε τὰ δεινὰ ποὺ ἔρχονται ποὺ εἶναι ὁρατὰ καὶ ποὺ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα προκατήγγειλε διὰ στόματος ἁγίων Προφητῶν καὶ Ἀποστόλων. Τὸν τρόπο τὸν γνωρίζει ὁ Κύριος. Λίγο θὰ στρίψει τὸ πνευματικὸ κατσαβίδι ὁ Χριστός μας καὶ τότε τὰ τεχνάσματα καὶ τὰ μιαρὰ ἔργα τῆς νέας ἐποχῆς θὰ γίνουν καταγέλαστα καὶ θὰ ἀποκαλυφθοῦν ἡ πλάνη καὶ ὁ δόλος μπροστὰ στὰ ὄμματα ὅλων ἡμῶν καὶ ὑμῶν καὶ ὅλου τοῦ κόσμου.

Τὸ λοιπὸν μετάνοια, μετάνοια, μετάνοια, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.


[1] Ὅσιος Γέρων Πορφύριος, Ἡ ἀγαπῶσα καρδία, ἔκδοσις Ἐφραιμίας, Ἱερᾶς Γυναικείας Κοινοβιακῆς Μονῆς Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Κονταριώτικα Κατερίνης, 2007, σ. 330.
[2] Πρβλ. Ματθ. ζ΄ 23.
[3] Ἰω. κα΄ 15.
[4] Ματθ. ιθ΄ 14.
[5] Πρβλ. Α΄ Κορ. γ΄ 18.

orthos