Ἐκκλησία: Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐ τῆς γῆ

 

Ο κόσμος μας εἶναι ἀποστατημένος.Δείχνει νὰ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Ὅμως μέσα  σ ̓ αὐτὸν τὸν διεφθαρμένο καὶ σατανοκρατούμενο κόσμο ὑπάρχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοῦ   Χριστοῦ, τῆς ὁποίας μέλη εἴμαστε ὅλοι μας. Καὶ ἡ Ἐκκλησία, παρὰ τὶς ἀδυναμίες τῶν μελῶν της, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ παραμένει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γῆ· ὁ χῶρος δηλαδὴ ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ὁ μόνος Κύριος καὶ ἐξουσιαστής. Τί ὅμως σημαίνει αὐτό; Κάποτε ρώτησαν τὸν Κύριο οἱ Φαρισαῖοι πότε ἔρχεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὴν ὁποία θεωροῦσαν αὐτοὶ ὅτι θὰ βασιλεύει ὁ Μεσσίας μὲ κοσμικὴ δύναμη. Τότε ὁ Κύριος τοὺς ἀπάντησε: «Ἰδοὺ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστι» (Λουκ. ιζ ́ 21)· ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρίσκεται κιόλας ἀνάμεσά σας, διότι ἡ πραγματοποίηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἶμαι Ἐγώ! Ἤδη εἶχε δημιουργηθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Ὁ πυρήνας τῆς συστάσεώς της ἦταν ὁ ὅμιλος τῶν δώδεκα μαθητῶν καὶ ὁ εὐρύτερος κύκλος τῶν πρώτων πιστῶν, τὸν ὁποῖο  συγκροτοῦσε σὲ ἕνα σῶμα ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ Θεὸς Ἰησοῦς Χριστός. Διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα Χριστοῦ καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ κεφαλή της. Αὐτὸ δὲ τὸ σῶμα ζωογονήθηκε τὴν Πεντηκοστὴ μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἄρχισε νὰ δρᾶ δυναμικὰ μέσα στὸν κόσμο. Ἀπὸ τότε ἡ Ἐκκλησία εἶναι πλήρης θείας Χάριτος, ἐφόσον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὴν ζωογονεῖ, τὴν γεμίζει μὲ τὴν θεοποιὸ χάρη καὶ «ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας». Ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τῶν πρώτων χριστιανῶν ἔχει ξεχωριστὴ σημασία καὶ μᾶς φανερώνει τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας ὡς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ στὴν πράξη. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων, «πάντες οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαν  τα κοινά»· ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ πιστοὶ ἦταν
μεταξύ τους ἑνωμένοι ὡς μέλη τῆς ἴδιας οἰκογένειας καὶ τὰ εἶχαν ὅλα κοινά (Πράξ. β ́ 44). Γι ̓ αὐτὸ ἀνάμεσά τους δὲν ὑπῆρχε κανένας ποὺ νὰ στερεῖται τὰ ἀναγκαῖα γιὰ τὴ συντήρησή του· «οὐ  δὲ γὰρ ἐν δε ής τις ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς» (Πράξ. δ ́ 34). Ἐπιπλέον οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ «ἦσαν προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλασει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προ
σευχαῖς» (Πράξ. β ́ 42)· ἦταν ἀφοσιωμένοι μὲ ζῆλο στὴν ἀκρόαση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀποστόλων καὶ στὴ μεταξύ τους στοργικὴ ἐπικοινωνία καὶ ἑνότητα, καὶ στὴ συμμετοχή τους στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, καὶ στὶς προσευχές. Αὐτὸς ἦταν ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους. Ἀποτελοῦσαν τὸ βασίλειο τοῦ Θεοῦ, ἕναν κόσμο παντελῶς καινούργιο, μιὰ ἄλλη Πολιτεία! Μιὰ Πολιτεία ἡ ὁποία δὲν φανερώθηκε στὸν κόσμο σὰν ἕνα φιλανθρωπικὸ σωματεῖο, οὔτε ἁπλῶς σὰν μιὰ μορφὴ λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ πραγματοποιήθηκε ὡς καινούργια κοινωνία, ὡς οὐράνια Πολιτεία, ὡς ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ πάνω στὴ γῆ. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ εἶπε ὁ Κύριος τότε στοὺς Φαρισαίους ἰσχύει πάντοτε καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Καὶ ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ βεβαιώσει τὸν σημερινὸ ἀλλοπρόσαλλο κόσμο, τὸν εὑρισκόμενο σὲ μεγάλο βαθμὸ κάτω ἀπὸ τὴ σατανικὴ κυριαρχία, ὅτι «ἰδοὺ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστι»! Ἀνάμεσά σας,  μέσα στὸ ἴδιο τὸ κράτος τοῦ κακοῦ, βρίσκομαι ἐγώ, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὸ βασίλειο τοῦ Θεοῦ, ὁ χῶρος στὸν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος ἁγιάζεται, σώζεται, γίνεται νέος θεός. Κάποια μέρα ὁ κόσμος καὶ τὸ κακὸ θὰ  ὁδηγηθοῦν στὸ τέλος τους. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως δὲν θὰ σβήσει μαζί τους. Ἡ Ἐκκλησία δὲν πρόκειται νὰ χαθεῖ ποτέ. Ἡ Ἐκκλησία στὸ τέλος τῆς ἱστορίας θὰ
ἐμφανιστεῖ στὴ μεγαλειώδη, τὴν τελική της δόξα καὶ οἱ πιστοί της θὰ λάμψουν σὰν τὸν ἥλιο! Νὰ εὐχαριστοῦμε λοιπὸν ἰδιαιτέρως τὸν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας Κύριο Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ τὴν ὕψιστη δωρεά Του νὰ μᾶς καλέσει στὴν Ἐκκλησία Του. Μᾶς χάρισε τὸ μεγαλύτερο προνόμιο, μᾶς  κατέστησε πολίτες τῆς ἐπίγειας Βασιλείας Του. Καί, ἂν μείνουμε μέχρι τέ
λους πιστοὶ στὸ θέλημά Του, θὰ μᾶς  ἀξιώσει νὰ μετάσχουμε καὶ στὴν ἄπειρη χαρὰ καὶ δόξα τῆς ἐπουράνιας Βασιλείας Του!

ΠΗΓΗ: ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

Ο ΣΩΤΗΡ