Χάραζε γοργά κατάλευκη , αφροστόλιστη
μεσοπέλαγα γραμμή, η σκιά του πλοίου
και οι γλάροι, παιγνιδίζοντας αρμονικά
ουράνιο έστηναν αγγελικό χορό
μες, τις αχτίνες του ανατέλλοντος ηλίου…
Στην κουπαστή , ακούμπησα, ο (ναυαγός) μεμιάς
κάθε γωνιά του παλαιού μου απατηλού ονείρου.
Με πόθο χτυπούσε χαρωπά η νέα καρδιά
στους χτύπους , ενός χειροπιαστού απείρου…….
Ξάφνου προβάλλει η μορφή της εκκλησιάς
παλάτι ελπιδοφόρο , στη μέση του πελάγους
για να ακουμπάς , ταξιδευτή όταν ποθάς
πηγή ζωής, χαράς και θάρρους….
Γονατιστός προσέρχεται προσκυνητής,
αιτείται απ, τη Δέσποινα, αντιστύλι
και μια ταλαίπωρος ψυχή γεμίζει
της καρδιάς με ευχή , το κενό κανδήλι….
Ευχαριστεί την Παναγιά, χαροκαμένη μάνα
και η κόρη την ευχαριστεί, που έδιωξε το κλάμα…
Η άτεκνη ζητά παιδί και η ασθενής υγεία
και όλοι μαζί ανέκραξαν , δόξα στην Παναγία….
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου