Μία ευλογημένη λοιπόν άσημη για τους πολλούς αλλά διάσημη για τον ουρανό Χριστιανή γυναίκα, περιγράφουμε σήμερα. Μία γυναίκα η οποία μέσα από την εργασία της αποκλειστικής νοσοκόμας σε νοσοκομείο της επαρχίας δίδει εδώ και χρόνια μαρτυρία Χριστού οδηγώντας απολωλότα πρόβατα στη σωτηρία. Μία γυναίκα που αθόρυβα βοηθούσε και συνεχίζει να βοηθά τους πονεμένους να κατανοήσουν το Θεό. Μία Χριστιανή που αλιεύει χωρίς φανφαρονισμούς και τυμπανοκρουσίες ψυχές κατατρεγμένες. Μία Χριστιανή που νοιάζεται και φροντίζει να ενδυναμώνει στην πίστη και να καθοδηγεί προς την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία τον ανήμπορο δοκιμαζόμενο από σωματικές ασθένειες πλησίον της. Η ιστορία της καλής Σαμαρείτιδος, αυτής δηλαδή της ταπεινής και ασήμαντης στα μάτια των πολλών αλλά σημαντικής για τον Χριστό μας προσωπικότητας έγινε γνωστή από ένα ταπεινό γέροντα που ζει στα ευλογημένα ιερά βουνά των Αγράφων. Θα διατηρήσουμε για ευνόητους λόγους την ανωνυμία των πρωταγωνιστών της...
Πριν λοιπόν από τέσσερα περίπου χρόνια ένας νεαρός αστυνομικός επισκέφθηκε με φίλους του τα Άγραφα. Πήγε λοιπόν να προσκυνήσει στο ναό ενός χωριού και εκεί γνώρισε έναν γέροντα ταπεινό λειτουργό της Εκκλησίας. Ο νεαρός ενθουσιασμένος από τη συζήτηση που είχαν με το γέροντα ζήτησε να του διαβάσει μία ευχή. Ο ιερέας καθώς διάβασε την ευχή γύρισε και λέει στον νεαρό. «Η οικογένειά σου έχει μεγάλη ευλογία. Πολλές ψυχές και πολλοί άγιοι πρεσβεύουν αδιάκοπα για τον παππού, τους γονείς σου και τα αδέλφια σου...» του είπε. Εν συνέχεια ρώτησε για την εργασία των γονέων του. «Η μητέρα μου εργάζεται ως αποκλειστική νοσοκόμα και αγαπά τον Χριστό και την Εκκλησία. Ο πατέρας μου έχει ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο Κοσμά. Η θεία μου είναι μοναχή...» απάντησε ο νεαρός. Ο γέροντας όμως, ζήτησε να μάθει περισσότερα για τη μητέρα του νεαρού αστυνομικού.
«Να παππούλη η μητέρα μου φροντίζει ασθενείς. Τους περιποιείται, τους βοηθά στις ανάγκες τους, τους δίνει τα φάρμακά τους. Πολλές φορές μάλιστα όταν διαπιστώσει ότι κάποιος έχει ανάγκη αλλά είναι φτωχός και αδυνατεί να έχει αποκλειστική νοσοκόμα τότε τον προσέχει χωρίς ανταμοιβή. Είθισται μάλιστα να λέγει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η ανταμοιβή δεν συγκρίνεται, αφού είναι πολλή μεγαλύτερη και δίδεται από τον ίδιο τον Χριστό.
Κατά τον χρόνο μάλιστα που βρίσκεται με τους ασθενείς συνηθίζει να τους διαβάζει βιβλία πνευματικά το ψαλτήριο, την Καινή Διαθήκη και να διηγείται θαύματα του Κυρίου μας. Μία φορά μάλιστα που έτυχε να την επισκεφθώ στο νοσοκομείο την άκουσα να λέγει στον ασθενή που έπασχε από καρκίνο: «Κυρ- Παντελή μου είναι καλά τα φάρμακα των γιατρών αλλά έχω να σου προτείνω ένα πολύ καλύτερο φάρμακο, τη Θεία Κοινωνία, τον Ιησού Χριστό μας». Ο ασθενής έγνεψε καταφατικά το κεφάλι. Και τότε η μάννα μου έτρεξε βιαστικά προς τα έξω προσπερνώντάς με να βρει τον ιερέα. Μου έκανε εντύπωση πως ούτε καν με πρόσεξε... Ο ιερέας που την γνώριζε αμέσως ανταποκρίθηκε.
Πολλές φορές καθώς συγκεντρωνόμαστε στο οικογενειακό τραπέζι λάμπει από χαρά γιατί όπως λέει κατάφερε να δώσει το «φάρμακο το καλό» σε ασθενείς. «Μη παραδώς τοις θηρίοις ψυχήν εξομολογουμένην σοι, των ψυχών των πενήτων σου μη επιλάθη εις τέλος» (ψαλμ, 73) λέγει τρισευτυχισμένη. Άλλες φορές πάλι είναι στεναχωρημένη γιατί κάποιοι εξ αυτών αρνούνται να γίνουν καλά και αναχωρούν από τον εφήμερο κόσμο χωρίς εφόδια και δίχως το «καλό το φάρμακο» Και τότε είθισται θλιμμένη να λέγει: « Ενεπύρισαν εν πυρί το αγιαστήριόν σου, εις την γην εβεβήλωσαν το σκήνωμα του ονόματός σου».
Δεν λείπουν μάλιστα από μέρους της οι ιστορίες που μας διηγείται συχνά επί σειρά ετών για θαύματα που έγιναν από «το καλό το φάρμακο». Όμως τις λεπτομέρειες δεν τις δημοσιοποιεί γιατί πολλοί γιατροί δεν κρύβουν πως είναι και μασώνοι. Φοβάται λοιπόν μήπως αυτοί οι ενσυνείδητοι σύγχρονοι σατανολάτρες απαγορέψουν «το καλό το Φάρμακο», δηλαδή τη Θεία Κοινωνία».
«Να πως εξηγείται η πρωτοφανής ευλογία νεαρέ μου στην οικογένειά σου» είπε χαρούμενος ο γέροντας και ταυτόχρονα σταύρωνε τον νεαρό και τη συντροφιά του. Δεν σας κρύβω πως τα ανωτέρω μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και την επιθυμία να συναντηθώ μ’ αυτή την ευλογημένη Χριστιανή γυναίκα.
Πραγματικά πήγα προσφάτως στην επαρχιακή πόλη που διαμένει να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες. Ταπεινή όμως η ίδια δεν της αρέσει να αναφέρεται σ’ αυτά, λέγοντας πως αυτά είναι πράγματα που γνωρίζει ο Θεός και δεν χρειάζονται διαφήμιση. Τα παιδιά της αλλά και ο σύζυγός της την προέτρεπαν να μιλήσει. «Να πες μόνο για τον πλούσιο που μετανόησε. Πες για την σκληρή αυτή μοναχική γυναίκα που αρνήθηκε να κοινωνήσει. Όχι, να μας πει για τον εγκαταλελειμμένο από την οικογένεια του Κωνσταντίνο». Μέσα σε ελάχιστα λεπτά συνειδητοποίησα πως η Χριστιανή γυναίκα ένοιωθε αμήχανα και προσπαθούσε να αλλάξει συζήτηση. Δείγμα ταπεινοφροσύνης. Άρχισε να παινεύει τον καλό σύζυγό της, ο οποίος όπως έλεγε αν και έχει υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς εργάζεται αδιάκοπα από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός. Ο ένας επαινούσε τα κατορθώματα του άλλου. Θαυμαστές διηγήσεις.
Από τις δεκάδες περιπτώσεις που ανέφεραν πάντως τα παιδιά της και ο άνδρας της κατάλαβα πως η ταπεινή αυτή άσημη για τον πολύ κόσμο ψυχή έχει αποκτήσει φήμη στον ουρανό. Οι πρεσβείες άλλωστε των σεσωσμένων την τελευταία στιγμή κατά το παράδειγμα του ληστή από «το καλό το φάρμακο» ασθενών παρέχουν πλουσιοπάροχη την ευλογία σ’ όλη την οικογένεια.
Θέλοντας να τη βγάλω από τη δύσκολη θέση πήρα το λόγο και είπα. «Τα στοιχεία που αναζητούσα είναι πλέον αρκετά. Αφήστε την .... ήσυχη». Εκείνη με παρακίνησε να γνωρίσω τον 94χρονο πατέρα της, ο οποίος βρισκόταν στο δωμάτιό του. Εισήλθα με τον γιο της και εγγονό του στο λιτό δωμάτιο και είδα τότε έναν λίαν προσηνή γέροντα να μας καλωσορίζει με ένα πλατύ χαμόγελο. Απέναντι από το κρεβάτι έκαιγε το καντηλάκι στο πρόχειρο εικονοστάσι με δεκάδες εικόνες αγίων και δεσπόζουσες τις εικόνες του Χριστού μας και της Παναγίας μας. «Πως είσαι παππού;» ρώτησα. «Δόξα τω Θεώ. Να, περιμένω το πότε θα με καλέσει ο Χριστός κοντά Του» μου απάντησε. «Παππού -είπε τότε ο εγγονός του- πες μας για εκείνο το φως που κάθε βράδυ λάμπει από το εικονοστάσι σαν τον ήλιο». Ένιωσα έκπληκτος στο άκουσμα τούτο. Ο παππούς το μόνο που είπε είναι πως το φως που βλέπει ξεπερνά στη λάμψη ακόμη και τον ήλιο και το φεγγάρι.
Καθώς επέστρεφα στην Αθήνα αναλογιζόμουν πότε τον γέροντα των ευλογημένων βουνών των Αγράφων και πότε τα βιώματα που αποκόμισα από την μοναδική αυτή εμπειρία να βρεθώ σε μία αμιγώς Ορθόδοξη αγνή ελληνική χριστιανική οικογένεια.
Μία οικογένεια που από τον παππού και τη γιαγιά μέχρι και τα δισέγγονα εργάζεται ως οι μέλισσες και υπηρετούν αδιάκοπα τον βασιλιά Χριστό. Και αναφέρω τις μέλισσες γιατί δεν θεώρησα διόλου τυχαίο το ότι ο γέροντας των Αγράφων κατά περίεργο τρόπο με πήγε πίσω από το ιερό βήμα, όπου υπήρχαν τέσσερις κυψέλες. «Οι τρεις εργάζονταν καλά και θα δώσουν γρήγορα μέλι. Η άλλη είναι αδύναμη. Δεν την προσέξαμε και γι’ αυτό η κίνηση είναι υποτονική» μου είπε. Και πρόσθεσε: «Κέντρο της ζωής τους και της αδιάκοπης φροντίδας για τις μέλισσες της Παναγιάς είναι η βασίλισσα. Αυτή υπηρετούν και γι’ αυτήν , αν ποτέ χρειαστεί θυσιάζονται. Στην αδύναμη κυψέλη έφυγε η βασίλισσα και να το αποτέλεσμα».
Η χριστιανική αυτή οικογένεια αποτελεί, όπως εμμέσως μου δίδαξε ο γέροντας, μία δυνατή κυψέλη για τον ουρανό. Με τις πράξεις των μελών της και κυρίως της μητέρας δοξολογούν τον βασιλιά και Δημιουργό Παντοκράτορα του Σύμπαντος κόσμου. Και το μέλι που παράγουν στην κοινωνία κατά το θερισμό είναι και καλό και αρκετό να θρέψει πολλούς. Ζουν και γεύονται οικογενειακώς τον παράδεισο.
Αλλά σήμερα πολλές ελληνικές οικογένειες μοιάζουν σαν την αδύναμη κυψέλη. Έχουν χάσει τον βασιλιά Χριστό και μαζί με την απώλεια του Κυρίου έχασαν και τον προσανατολισμό τους και κλονίζονται σαν το φύλλο στον λυσσασμένο άνεμο. Λυγίζουν σαν την λυγερόκορμη λεύκα των πεζοδρομίων, αφού οι ρίζες τους είναι επιφανειακές σαν δηλαδή του κισσού. Έτσι, αναζητούν εναγωνίως να στηριχθούν σε ψεύτικα δέντρα. Τρέχουν πίσω από πολιτικούς η θρησκευτικούς άρχοντες λησμονώντας τη ρήση του Προφήτη Δαυίδ που ρητά αναφέρει: Μη στηρίζεστε σε άρχοντες αλλά να στηρίζεστε μόνο στο Θεό. Επιδιώκουν εναγωνίως τον εφήμερο πλούτο και τη δόξα. Έτσι κατά καιρούς τους φταίει, πότε το ένα και πότε το άλλο. Να τώρα τους απασχολεί η ακρίβεια. Λησμονούν όλοι τον προφητάναξ Δαυίδ που ρητά πάλι αναφέρει πως «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν’ οι δε εκζητούντες τον Κύριο ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».
Βέβαια θα μου πείτε πως σήμερα οι περισσότερες οικογένειες θαλασσοδέρνονται στα μεγάλα κύματα της αμφισβήτησης η του διωγμού του Θεού. Φλερτάρουν συνεχώς με το ναυάγιο έχοντας χάσει στην κυριολεξία τον μπούσουλα. Σ’ αυτές τις οικογένειες λείπει η ηρεμία, η γαλήνη και προπαντός το «καλό το φάρμακο». Απουσιάζει η ευλογία και το μέλι είναι είτε ανύπαρκτο είτε πενιχρά φτωχό.
Καλοί μου άνθρωποι, δείτε το παράδειγμα της χριστιανής αυτής γυναίκας και έστω και πειραματικά βάλτε στις οικογένειές σας τον Χριστό και το «καλό το φάρμακο» και θα διαπιστώσετε πόσο εύκολα θα λύνονται τα προβλήματά σας. Δοκιμάστε για ένα μόνο χρόνο να πάτε αντίθετα με το υπάρχον ρεύμα και να ανοίξετε με κάθε ειλικρίνεια τις καρδιές σας στον Κύριό μας. Θα δείτε το μέλι της εν Χριστώ ευτυχίας να αλλάζει στην κυριολεξία τη ζωή σας και την ευλογία να θωρακίζει τα σπίτια σας απομακρύνοντας τα δηλητηριώδη βέλη του πονηρού. Γένοιτο!
Συντάκτης: Δ. ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2008
www.orthodoxia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου