Μέσα στη νύχτα ζητούσες το φως
Βάδισμα Ουράνιο σεμνού Αγιορείτη …
Δεν αποζήτησες ποτέ σου το πώς
Το ακατάληπτο βίωνες ψυχών του Ηδύτη…
Πάντα εξέπεμπες πραεία φωνή
Μακάριος με δίψα ελέους Κυρίου
Πως αγαπούσες να μιλάς με σιωπή
Εύλαλη σάλπιγγα ,κραυγή ησυχίου …
Λέξεις που αγίασαν , στολή η λαμπρή σου…
Σκιά Αθωνίτικη ,ευωδιά στο κελλί σου …
Σαν ήλιος ταξίδεψαν στον κόσμο τις χάρες
Φτωχών Γεροντάδων λευκόχρυσες κάρες …
Ένα προσκύνημα , μια αγρύπνια η ζωή σου
Στρωτή η μετάνοια , το έκπαγλο δέος
Μνήμη αιώνια , Χριστού η αλήθεια
Μνήσθητι Κύριε , Αγαθού Μωυσέως …
Νώντας Σκοπετέας 01-06-2014
Καλό Παράδεισο Γλυκύτατε Γέροντα …
Πρέσβευε τω Ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχει ταις ψυχαίς ημών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου