Τις εικόνες του αγροτικού δρόμου όπου ο σπόρος καταπατείται από τους διαβάτες ή τον τρώνε τα πουλιά, τις άνυδρης πέτρας και των αγκαθιών, παραβάλλει ο Κύριος προς τις πραγματικές αιτίες της πνευματικής στειρότητας των ανθρώπων. Ο λόγος του Κυρίου, στον Οποίο δανείζει τα χείλη του ο Ιερέας, εξακτινώνεται προς τις ανθρώπινες καρδιές.
Υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε απλώς και μόνο τον λόγο του Θεού. Ο διάβολος, σαν αδιάφορος και μαζί κακούργος περαστικός ή σαν αρπακτικό όρνιο, αμέσως απομακρύνει τον λόγο από την καρδιά τους, μήπως και σωθούν. Η καρδιά τους, λόγω της χρόνιας επίδρασης παθών και δαιμόνων έχει χάσει την ακοή της. Παραμένει παντελώς αδιάφορη, ψυχρή. Ακόμη και στην άλλη περίπτωση που, σαν να ενθουσιάζεται κιόλας κάποιος που ακούει τον λόγο του Θεού, λόγω σκληροκαρδίας-που παραβάλλεται εδώ με πέτρα- δεν "ανοίγει χώρο" στο σωτήριο μήνυμα να έρθει να τον συναντήσει. Γι'αυτό και σε περίπτωση πειρασμού ξεχνούν ότι άκουσαν.
Είναι κι άλλη μια κατηγορία ακροατών, κατά τον Ιερό Ευαγγελιστή: εκείνοι που ακούνε, αρχικά θερμαίνονται, αλλά συμπνίγονται από λογισμούς, πάθη και τον πολυμέριμνο τρόπο ζωής τους, υπηρετώντας τη φιλοδοξία, τη φιλοσαρκία και τη φιλοχρηματία, οι οποίες τελικά και υπερισχύουν
ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΌ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου