Και οι πτώσεις μας αφίνουν ουλάς.Την μετάνοιά μας, την συντριβήν της καρδίας, τα δάκρυά μας τα εδέχθη η αγαθότης του Πατρός και εσώθημεν από τον θάνατον. Το άγιον σώμα και αίμα του Κυρίου μας εζωογόνησε. Και η τρομερά πληγή της αμαρτίας έκλεισε.
Έρχονται όμως στιγμαί που πονούμεν εις το ίδιο μέρος. Ω πόση αθυμία μας κυριεύει! Αλλά δεν είναι ορθ'ον να ταράττεσαι. Μάθε το: Είναι η παλιά ουλή.Ησύχασε! Η θεραπεία της έγινε πλήρης και ολοσχερής. Είναι τόσον βέβαιον αυτό όσον είναι βέβαιον ότι υπάρχεις.
Δόξα τω Θεώ!
Και τώρα αφού ησυχάσης, ρίψε πάλι το βλέμμα εις αυτάς τας ουλάς. Κάμε το πάλιν από καιρού εις καιρόν. Θα θυμηθής το κίνδυνον που διέτρεξες, τους πόνους, το φτερούγισμα της ζωής που αγωνιά να φύγει από το σώμα.Θα θυμηθής ακόμη μίαν μάχην' την μάχην της συνειδήσεως που ζητεί μετάνοιαν και του σκοτεινού υπανθρώπου που αντιστέκεται εις αυτήν. Θα ανατριχιάσης ίσως από φρίκην εις την ανάμνησιν αυτήν. Δεν βλάπτει. Η ψυχή κινείται εις εγρήγορσιν.
Τέλος θα αισθανθής να κυλούν εις τα μάγουλά σου τα δάκρυα μιας απέραντου χαράς: Κύριε Ιησού Χριστέ πόσο με αγαπάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου