Ένα άλλο μήνυμα;
Μέσα στο σημερινό βομβαρδισμό της απαισιοδοξίας και των μηνυμάτων από διαφόρους για επικείμενη οικονομική καταστροφή, η απελπισία, ήδη έχει κάνει για τα καλά την εμφάνισή της στα πρόσωπα των ανθρώπων, προκαλώντας φόβο και αβεβαιότητα για το μέλλον των ανθρώπων και ιδιαιτέρως του γένους και σύνολου του έθνους μας. Είναι όμως ώρα κανείς να στέκεται απαθής και να παραμένει σε μια αδράνεια και μεμψιμοιρία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια πιο σύντομα σ' αυτή την καταστροφή όπως λένε; Ή μήπως πρέπει να μετρήσει τις δυνάμεις του και τα «όπλα» του και να αντισταθεί μπροστά σε όλα αυτά; Και άραγε ποια μπορεί να είναι τα «όπλα» του, ώστε πραγματικά να του δώσουν άλλη ώθηση στις δυνάμεις του για να αντισταθεί;
Είναι μερικά ερωτήματα που γεννώνται μέσα στο νου, στην προσπάθεια του να βρει κανείς ένα σημείο αναφοράς που θα τον οδηγήσει στο να αντιμετωπίσει όλη αυτήν την απέλπιδα κατάσταση, που έχει πέσει ως πενθηφόρο πέπλο στις καρδιές και το νου των ανθρώπων. Και πρέπει να την αντιμετωπίσει γιατί είναι επιτακτική ανάγκη, είναι χρέος πια, προς τους ανθρώπους και την πατρίδα.
Για εμάς όμως τους ορθοδόξους χριστιανούς η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι μόνο ο Χριστός. Ναι, μόνο ο Χριστός, γιατί αυτός μας διαβεβαίωσε και συνεχώς μας διαβεβαιώνει εκ του ευαγγελικού του λόγου, ότι είναι η ίδια η ζωή και η ανάσταση. Αυτός ο οποίος καλεί τους κοπιώντας και πεφορτισμένους της ζωής, για να τους αναπαύσει από τον κοπετό και την απελπισία. Ο απ. Παύλος λέει πως εμείς οι χριστιανοί δεν ήμαστε όπως οι λοιποί των ανθρώπων οι μη έχοντες ελπίδα, αλλά έχουμε ελπίδα μας τον Ιησού Χριστό, αυτόν που ήρθε στον κόσμο για να δώσει την αγάπη και την ελπίδα με το θάνατό και την ανάστασή του. Και πρόγευση αυτής της ελπίδας ήταν όλη η θαυματουργική και διδακτική του δράση στους ανθρώπους πριν ακόμη από το πάθος του και την ανάσταση του. Γιατί ήρθε ως άκακος, άγιος και ταπεινός για να βοηθήσει τον άνθρωπο να σηκωθεί, να τον υιοθετήσει και να τον οδηγήσει στη βασιλεία του ως συγκληρονόμο. Δεν είναι σκληρός ο Θεός όπως προτάσσει η δυτική, φράγκικη, ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ούτε τιμωρός, αλλά είναι δίκαιος, πολυέλαιος, φιλάνθρωπος και φιλεύσπλαχνος. Άλλωστε γι' αυτό έγινε άνθρωπος, για να καταστήσει τον άνθρωπο Θεό κατά χάρη, όπως μας λέει ο αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ποιμένας που αφήνει ασφαλή τα ενενήκοντα εννέα λογικά του πρόβατα και τρέχει στην ανεύρεση του εκατοστού για να μη χαθεί στο βάραθρο του θανάτου. Και είναι εκείνος που ακούει πάντα τις εκλύσεις, τις προσευχές, τις ικεσίες και τις παρακλήσεις των αναγκεμένων ανθρώπων για βοήθεια και ανακούφιση, εκείνος που είναι ο «Μεγάλης Βουλής Άγγελος», που φροντίζει πάντα να δίδει κατά το συμφέρον της ψυχής του καθενός από τους καταφευγόντας σε αυτόν.
Και ο Θεός θα εισακούσει, δεν θα απομακρύνει την βοηθειά του από εμάς ο άκακος Κύριος. Αλλά θα μας ελευθερώσει από κάθε οργή, κίνδυνο, στενοχώρια και θλίψη, θα μας λυτρώσει από κάθε τυραννία, επίθεση και βλάβη των ορατών και αοράτων εχθρών μας, και θα μας απαλλάξει από τον φοβερό θάνατο της αμαρτίας. Θα βοηθήσει και το λαό του και τη χώρα μας σε αυτή τη δύσκολη για όλους κατάσταση. Κανείς να μην απελπίζεται, κανείς να μην χάνεται στην απομόνωση και στην μοναξιά του. Όλοι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, να αφήσουμε τους εγωισμούς και τα μίση, τις διχόνοιες και τις διαφορές μας και να σταθούμε στον διπλανό μας, στον συνάνθρωπό μας, στα παιδιά, στους νέους και να τους πούμε πως υπάρχει ελπίδα και πως εμείς οι Χριστιανοί έχουμε φρόνημα και πεποίθηση ότι ο Χριστός δεν εγκαταλείπει κανέναν, αρκεί να το πιστεύουμε, όπως και τόσοι άλλοι χιλιάδες, εκατομμύρια πριν από εμάς. Γι αυτό και έχουμε τόση μεγάλη χορεία αγίων και ηρώων της πίστεως. Η Παναγία μας είναι η υπέρμαχος στρατηγός του γένους μας και οι Άγιοι όλοι, που πολλοί από αυτούς υπήρξαν Έλληνες στο γένος, πάντα θα προστρέχουν και θα πρεσβεύουν στον Θεό για εμάς τους σημερινούς Νέο Έλληνες.
Πάθαμε και περάσαμε ως φυλή και ως έθνος στο παρελθόν πολλά περισσότερα και όμως οι πατέρες μας και οι μητέρες μας άντεξαν, στάθηκαν στο ύψος της αξίας του να είσαι Έλληνας και Χριστιανός, γι' αυτό και ήμαστε εδώ σήμερα και έχουμε συνέχεια ως γένος και ως έθνος. Δεν ήμαστε τυχαίοι σε αυτόν τον κόσμο, έχουμε αποστολή και αποστολή μας είναι να μεταλαμπαδεύουμε το πνεύμα του ελληνισμού και του ορθόδοξου χριστιανικού φρονήματος σε όσους το χρειάζονται, σε όσους το θέλουν και το έχουν ανάγκη. Ακόμη, να δημιουργούμε, να αναπτύσσουμε, να φιλοσοφούμε, να μουσουργούμε όλα αυτά που μας κληρονόμησαν γενιές και γενιές πριν από εμάς, για μας και για όλο τον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια μας έκαναν να πιστέψουμε εξωγενείς και εγχώριοι υποκινούμενοι παράγοντες, ως άλλοι εφιάλτες, ότι ήμαστε ανίκανοι, ανήθικοι, τεμπέληδες, σπάταλοι, ανοικοκύρευτοι, ψεύτες, άρπαγες, κλέφτες, και πως ακόμα ότι δεν έχουμε ρίζες με τους προγόνους μας, λες και ήρθαμε ως αλεξιπτωτιστές από άλλο πλανήτη, μπερδεμένοι ως έθνος και ως φυλή ;Όχι, εμείς θα αποδείξουμε πως τίποτα δεν στέκει από όλα αυτά που μας προσάπτουν. Όμως να αγωνιστούμε, να προσευχηθούμε, να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, να μετανοήσουμε, να αλληλουποστηριχθούμε ως άνθρωποι και να μην μείνουμε απλά στα λόγια και τα ευχολόγια όπως συνήθως κάνουμε.
Ο χρόνος τελειώνει και δεν υπάρχει καιρός πια για λόγια , αλλά μόνο για έργα και πράξεις, που θα αποδεικνύουν πως είμαστε γνήσια παιδιά του Θεού, αληθινοί χριστιανοί και πραγματικοί Έλληνες. Δεν περισσεύει κανείς, ούτε νέος, ούτε γέρος, ούτε μορφωμένος, ούτε αμόρφωτος, όλοι μπορούμε να προσφέρουμε. Και αυτό που μπορεί να προσφέρει κανείς πρωτίστως είναι η ανιδιοτελής αγάπη, η ελπίδα και το χαμόγελο. Οι χριστιανοί ήμαστε εκ φύσεως φερέλπιδες και πρέπει να μείνουμε φερέλπιδες, γιατί ο Χριστός είναι η ελπίδα. Οι μέρες βέβαια που έρχονται θα είναι δύσκολες. Θάρρος όμως αγαπητοί μου αδελφοί. Ο φοίνικας λένε από τις στάχτες ξαναγεννιέται. Τίποτα δεν χάθηκε αν δεν το θελήσουμε. Έχουμε τη δυνατότητα, έχουμε ελπίδα τον Χριστό, ας βάλουμε το Χριστό στο τιμόνι της ζωής μας, ας του εμπιστευθούμε τη ζωή μας, την ύπαρξή μας και εκείνος θα μας λυτρώσει δια της μετανοίας μας από το κακό παρελθόν και παρόν. Αυτός έφερε και φέρνει πάντα την ανάσταση στον κόσμο και τους ανθρώπους και εκείνος θα μας κάνει κοινωνούς της ουρανίου Βασιλείας του. Γιατί αυτός είναι η Ζωή και η Ανάσταση, αυτός είναι το όπλο μας σε όλες τις αντιξοότητες, ο Χριστός και Θεός μας, και σ' αυτόν προσφέρουμε την ευχαριστία, «συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και Αγαθοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν».
του Αρχ. Φ. Ζαρζαβατσάκη (Ι.Ν. Αναλήψεως Του Κυρίου Θεσσαλονίκης)
Μέσα στο σημερινό βομβαρδισμό της απαισιοδοξίας και των μηνυμάτων από διαφόρους για επικείμενη οικονομική καταστροφή, η απελπισία, ήδη έχει κάνει για τα καλά την εμφάνισή της στα πρόσωπα των ανθρώπων, προκαλώντας φόβο και αβεβαιότητα για το μέλλον των ανθρώπων και ιδιαιτέρως του γένους και σύνολου του έθνους μας. Είναι όμως ώρα κανείς να στέκεται απαθής και να παραμένει σε μια αδράνεια και μεμψιμοιρία που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια πιο σύντομα σ' αυτή την καταστροφή όπως λένε; Ή μήπως πρέπει να μετρήσει τις δυνάμεις του και τα «όπλα» του και να αντισταθεί μπροστά σε όλα αυτά; Και άραγε ποια μπορεί να είναι τα «όπλα» του, ώστε πραγματικά να του δώσουν άλλη ώθηση στις δυνάμεις του για να αντισταθεί;
Είναι μερικά ερωτήματα που γεννώνται μέσα στο νου, στην προσπάθεια του να βρει κανείς ένα σημείο αναφοράς που θα τον οδηγήσει στο να αντιμετωπίσει όλη αυτήν την απέλπιδα κατάσταση, που έχει πέσει ως πενθηφόρο πέπλο στις καρδιές και το νου των ανθρώπων. Και πρέπει να την αντιμετωπίσει γιατί είναι επιτακτική ανάγκη, είναι χρέος πια, προς τους ανθρώπους και την πατρίδα.
Για εμάς όμως τους ορθοδόξους χριστιανούς η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι μόνο ο Χριστός. Ναι, μόνο ο Χριστός, γιατί αυτός μας διαβεβαίωσε και συνεχώς μας διαβεβαιώνει εκ του ευαγγελικού του λόγου, ότι είναι η ίδια η ζωή και η ανάσταση. Αυτός ο οποίος καλεί τους κοπιώντας και πεφορτισμένους της ζωής, για να τους αναπαύσει από τον κοπετό και την απελπισία. Ο απ. Παύλος λέει πως εμείς οι χριστιανοί δεν ήμαστε όπως οι λοιποί των ανθρώπων οι μη έχοντες ελπίδα, αλλά έχουμε ελπίδα μας τον Ιησού Χριστό, αυτόν που ήρθε στον κόσμο για να δώσει την αγάπη και την ελπίδα με το θάνατό και την ανάστασή του. Και πρόγευση αυτής της ελπίδας ήταν όλη η θαυματουργική και διδακτική του δράση στους ανθρώπους πριν ακόμη από το πάθος του και την ανάσταση του. Γιατί ήρθε ως άκακος, άγιος και ταπεινός για να βοηθήσει τον άνθρωπο να σηκωθεί, να τον υιοθετήσει και να τον οδηγήσει στη βασιλεία του ως συγκληρονόμο. Δεν είναι σκληρός ο Θεός όπως προτάσσει η δυτική, φράγκικη, ρωμαιοκαθολική εκκλησία, ούτε τιμωρός, αλλά είναι δίκαιος, πολυέλαιος, φιλάνθρωπος και φιλεύσπλαχνος. Άλλωστε γι' αυτό έγινε άνθρωπος, για να καταστήσει τον άνθρωπο Θεό κατά χάρη, όπως μας λέει ο αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ποιμένας που αφήνει ασφαλή τα ενενήκοντα εννέα λογικά του πρόβατα και τρέχει στην ανεύρεση του εκατοστού για να μη χαθεί στο βάραθρο του θανάτου. Και είναι εκείνος που ακούει πάντα τις εκλύσεις, τις προσευχές, τις ικεσίες και τις παρακλήσεις των αναγκεμένων ανθρώπων για βοήθεια και ανακούφιση, εκείνος που είναι ο «Μεγάλης Βουλής Άγγελος», που φροντίζει πάντα να δίδει κατά το συμφέρον της ψυχής του καθενός από τους καταφευγόντας σε αυτόν.
Και ο Θεός θα εισακούσει, δεν θα απομακρύνει την βοηθειά του από εμάς ο άκακος Κύριος. Αλλά θα μας ελευθερώσει από κάθε οργή, κίνδυνο, στενοχώρια και θλίψη, θα μας λυτρώσει από κάθε τυραννία, επίθεση και βλάβη των ορατών και αοράτων εχθρών μας, και θα μας απαλλάξει από τον φοβερό θάνατο της αμαρτίας. Θα βοηθήσει και το λαό του και τη χώρα μας σε αυτή τη δύσκολη για όλους κατάσταση. Κανείς να μην απελπίζεται, κανείς να μην χάνεται στην απομόνωση και στην μοναξιά του. Όλοι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο, να αφήσουμε τους εγωισμούς και τα μίση, τις διχόνοιες και τις διαφορές μας και να σταθούμε στον διπλανό μας, στον συνάνθρωπό μας, στα παιδιά, στους νέους και να τους πούμε πως υπάρχει ελπίδα και πως εμείς οι Χριστιανοί έχουμε φρόνημα και πεποίθηση ότι ο Χριστός δεν εγκαταλείπει κανέναν, αρκεί να το πιστεύουμε, όπως και τόσοι άλλοι χιλιάδες, εκατομμύρια πριν από εμάς. Γι αυτό και έχουμε τόση μεγάλη χορεία αγίων και ηρώων της πίστεως. Η Παναγία μας είναι η υπέρμαχος στρατηγός του γένους μας και οι Άγιοι όλοι, που πολλοί από αυτούς υπήρξαν Έλληνες στο γένος, πάντα θα προστρέχουν και θα πρεσβεύουν στον Θεό για εμάς τους σημερινούς Νέο Έλληνες.
Πάθαμε και περάσαμε ως φυλή και ως έθνος στο παρελθόν πολλά περισσότερα και όμως οι πατέρες μας και οι μητέρες μας άντεξαν, στάθηκαν στο ύψος της αξίας του να είσαι Έλληνας και Χριστιανός, γι' αυτό και ήμαστε εδώ σήμερα και έχουμε συνέχεια ως γένος και ως έθνος. Δεν ήμαστε τυχαίοι σε αυτόν τον κόσμο, έχουμε αποστολή και αποστολή μας είναι να μεταλαμπαδεύουμε το πνεύμα του ελληνισμού και του ορθόδοξου χριστιανικού φρονήματος σε όσους το χρειάζονται, σε όσους το θέλουν και το έχουν ανάγκη. Ακόμη, να δημιουργούμε, να αναπτύσσουμε, να φιλοσοφούμε, να μουσουργούμε όλα αυτά που μας κληρονόμησαν γενιές και γενιές πριν από εμάς, για μας και για όλο τον κόσμο.
Τα τελευταία χρόνια μας έκαναν να πιστέψουμε εξωγενείς και εγχώριοι υποκινούμενοι παράγοντες, ως άλλοι εφιάλτες, ότι ήμαστε ανίκανοι, ανήθικοι, τεμπέληδες, σπάταλοι, ανοικοκύρευτοι, ψεύτες, άρπαγες, κλέφτες, και πως ακόμα ότι δεν έχουμε ρίζες με τους προγόνους μας, λες και ήρθαμε ως αλεξιπτωτιστές από άλλο πλανήτη, μπερδεμένοι ως έθνος και ως φυλή ;Όχι, εμείς θα αποδείξουμε πως τίποτα δεν στέκει από όλα αυτά που μας προσάπτουν. Όμως να αγωνιστούμε, να προσευχηθούμε, να ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, να μετανοήσουμε, να αλληλουποστηριχθούμε ως άνθρωποι και να μην μείνουμε απλά στα λόγια και τα ευχολόγια όπως συνήθως κάνουμε.
Ο χρόνος τελειώνει και δεν υπάρχει καιρός πια για λόγια , αλλά μόνο για έργα και πράξεις, που θα αποδεικνύουν πως είμαστε γνήσια παιδιά του Θεού, αληθινοί χριστιανοί και πραγματικοί Έλληνες. Δεν περισσεύει κανείς, ούτε νέος, ούτε γέρος, ούτε μορφωμένος, ούτε αμόρφωτος, όλοι μπορούμε να προσφέρουμε. Και αυτό που μπορεί να προσφέρει κανείς πρωτίστως είναι η ανιδιοτελής αγάπη, η ελπίδα και το χαμόγελο. Οι χριστιανοί ήμαστε εκ φύσεως φερέλπιδες και πρέπει να μείνουμε φερέλπιδες, γιατί ο Χριστός είναι η ελπίδα. Οι μέρες βέβαια που έρχονται θα είναι δύσκολες. Θάρρος όμως αγαπητοί μου αδελφοί. Ο φοίνικας λένε από τις στάχτες ξαναγεννιέται. Τίποτα δεν χάθηκε αν δεν το θελήσουμε. Έχουμε τη δυνατότητα, έχουμε ελπίδα τον Χριστό, ας βάλουμε το Χριστό στο τιμόνι της ζωής μας, ας του εμπιστευθούμε τη ζωή μας, την ύπαρξή μας και εκείνος θα μας λυτρώσει δια της μετανοίας μας από το κακό παρελθόν και παρόν. Αυτός έφερε και φέρνει πάντα την ανάσταση στον κόσμο και τους ανθρώπους και εκείνος θα μας κάνει κοινωνούς της ουρανίου Βασιλείας του. Γιατί αυτός είναι η Ζωή και η Ανάσταση, αυτός είναι το όπλο μας σε όλες τις αντιξοότητες, ο Χριστός και Θεός μας, και σ' αυτόν προσφέρουμε την ευχαριστία, «συν τω Ανάρχω Αυτού Πατρί και τω Παναγίω και Αγαθοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν».
του Αρχ. Φ. Ζαρζαβατσάκη (Ι.Ν. Αναλήψεως Του Κυρίου Θεσσαλονίκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου