«Φεύγε ὁ ἀσεβὴς μηδενὸςδιώκοντος».Πῶς οὐδενὸς διώκοντος φεύγει;Ἔνδον ἔχει τὸν ἐλαύνοντα
, τὸν τοῦ συνειδότος κατήγορον, καὶ τοῦτον πανταχοῦ περιφέρει· καὶ καθάπερ ἑαυτὸν οὐκ ἂν δυνηθείη φεύγειν, οὕτως οὐδὲ τὸν ἔνδοθεν αὐτὸν ἐλαύνοντα, ἀλλ’ ὅπου πέρἂν ἀπῄει, μαστίζεται
καὶ τραῦμα ἀνίατον ἔχει .ΕΠΕ 32, 222)
«Φεύγει ὁ ἀσεβὴς χωρὶς νὰ τὸν καταδιώκει κανείς» (Παρ. κη ́ 1). Πῶς γίνεται νὰ φεύγει, ἀφοῦ κανεὶς δὲν τὸν κυνηγάει; Ἔχει μέσα του αὐτὸν ποὺ τὸν κυνηγάει, τὴ συνείδησή του, ποὺ τὸν κατηγορεῖ. Κι ὅπου πηγαίνει, μαζί του τὴν κουβαλάει.
Κι ὅπως δὲν μπορεῖ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, ἔτσι δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφύγει αὐτὸν ποὺ τὸν κυνηγάει ἀπὸ μέσα, τὴ συνείδησή του. Ἀλλ’ ὅπου κι ἂν πάει, μαστιγώνεται ἀπὸ τὶς τύψεις τῆς συνειδήσεως κι ἔχει ἀγιάτρευτη πληγή.
ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
Ο ΣΩΤΗΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου