Η Ζωή της Αγίας Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Ευφυμίας όπως και η ζωή όλων των αγίων, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης είναι η τρανή απόδειξη της χάριτος του παρακλήτου στην εκκλησία.

Ο πρώτος καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η πίστη. Με την δύναμη αυτή της πίστεως οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης, πατριάρχες, προφήτες, βασιλείς, δίκαιοι, «κατηγωνίσαντο βασιλείας », δηλαδή αντιμετώπισαν απολυταρχικά καθεστώτα και τα νίκησαν με την δύναμη του Θεού: π.χ ο Μωυσής τους Φαραώ της Αιγύπτου, οι τρείς παίδες τους Πέρσες, Ο Γεδεών τους Μαδιανίτες, Ο Δαβίδ τους εχθρούς του Ισραήλ κ.α.

Με το φωτισμό της πίστεως ενήργησαν θαυμαστές δυνάμεις. Όπως αναφέρει ο Απόστολος: «ειργάσαντο δικαιοσύνην», απέδωσαν δικαιοσύνη και εφάρμοσαν τη δικαιοσύνη του Θεού στην ζωή τους. Το αίσθημα της δικαιοσύνης ήταν φανερό στο δίκαιο Ίώβ, στο δίκαιο Άβραάμ, στη δικαιοσύνη του Σολομώντα και σε όσους σέβονταν τον Θεό. Χαρακτηριστικά ο Δαβίδ ψάλλει «όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου».

Με ζώσα πίστη στον αληθινό Θεό οι Άγιοι «επέτυχον επαγγελιών», δηλαδή είδαν την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού σ’αυτούς: π.χ ο Αβραάμ δια της πίστεως έγινε πατέρας ολόκληρου έθνους και πνευματικός πατέρας όλων των δικαίων. Αλλά και οι προφήτες είδαν τις προφητείες τους να εκπληρώνονται. Παράδειγμα Αυτόν που είδε ο Ησαΐας συμβολικά να κάθεται σε υψηλό θρόνο δηλαδή τον Θεό: «όν είδε Ησαΐας συμβολικώς εν θρόνω επηρμένω Θεόν», αυτόν γέννησε η Παρθένος Μαριάμ ως άνθρωπο.

Η πίστη δυνάμωσε να αντιμετωπίσουν ασθένειες (όπως ο Εζεκίας), ποικίλες απειλές (από θηρία όπως ο Δανιήλ, από το πύρ όπως οι τρείς παίδες, από την σφαγή , όπως ο Δαβίδ από τον Σαούλ ) και πολλές φορές  να καταδιώξουν τους εχθρούς  τους (όπως ο Ιησούς του Ναυή). Είδαν νεκρούς να ανασταίνονται, όπως ο προφήτης Ηλίας που ανέστησε το γιό της  χήρας.

  Δεύτερος και ουσιώδης καρπός του Παρακλήτου είναι η ελπίδα. Η ελπίδα αναβλύζει από την υπομονή στις δοκιμασίες. Όσο περισσότερο  αντέχουμε στις δοκιμασίες και θλίψεις που παραχωρεί η  χάρη του Θεού , τόσο αυξάνεται και η ελπίδα της αγιότητας και της αιώνιας ζωής.Oι Άγιοι της Εκκλησίας υπέμειναν διωγμούς,ευτελισμους,φυλακίσεις. Υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο αλλά και αναγκάστηκαν να ζήσουν με στερήσεις ώστε να μη χάσουν τη μαρτηρία της πίστεως στον αληθινό Θεό <<ινα κρείτονος αναστάσεως τύχωσιν>>. Δηλαδή να συμμετάσχουν στη κοινή ανάσταση των νεκρών καί στην από του Θεού κοινή τιμή και δόξα,όπως αρμόζει στού Αγίους.

     Πολλές φορές αναρωτιόμαστε αν εμείς,οι χριστιανοί της εποχής μας, μπορούμε να γίνουμε άγιοι και να συγκατελχθούμε στη χορεία των Αγίων Πάντων.Διότι και ο ίδιος ο Θεός μας προτρέπει<<άγιοι γίνεσθε ότι εγώ άγιος ειμί >>,αλλά και ο απ. Παύλος μας παρακινεί να διεξάγουμε τον πνευματικό μας αγώναμε  υπομονή.Η πίστη μας στον Χριστό θα κάνει την ελπίδα του αγιασμού μας τόσο βέβαιη, όσο βέβαιο είναι ότι οΧριστός κάθισεέκ δεξιώντού Θεού καί Πατέρα Του για να μας διαβεβαιώσει ότι ο δρόμος της αγιότητας είναι εφικτός και αληθινός.

      Κι αν εμείς δυσπιστούμε επειδή δεν κάνουμε θαύματα σαν τους Αγίους ,πάλι ο Κύριος μας διώχνει αυτόν τον δισταγμό λέγοντάς μας <<Μην χαίρεσθε ότι με την επίκληση της δύναμις μου ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε σας,μάλλον να χαίρεσθε που τα ονόματά σας εξαιτίας της πίστεως καιυπομονής σας έχουν γραφτεί στο ουρανό>>.