Κάθε άνθρωπος που έχει κάποια αξία έχει εχθρούς. Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τον ενοχλούν , που του φέρνει δυσφορία η παρουσία τους.
Οι πιο πολλοί μπορούν ελεύθερα να εκφράζουν αυτά τα συναισθήματα. Οι πολιτικοί π.χ δεν κρύβουν καθόλου την εχθρότητα που αισθάνονται ο ένας για τον άλλο. Οι επιχειρηματίες ξέρουν ποιοι είναι οι ανταγωνιστές τους , και οι συνδικαλιστές ξέρουν ποιους μάχονται.
Αλλά ο κληρικός ευρίσκεται σε μια διαφορετική κατηγορία. Σύμφωνα με το στερεότυπο , αγαπά όλους και περιφέρεται σκορπώντας ευλογίες. Δεν θα πρέπει να αισθάνεται εχθρότητα για κανέναν εκτός από τον Διάβολο. Δεν συμβιβάζεται με το λειτούργημά του να εκφράζει οργή για οποιονδήποτε, αν και μπορεί να του επιτρέπεται η έκφραση "ιεράς αγανακτήσεως". Θα πρέπει να αγαπά τον αμαρτωλό και να μισεί μόνο την αμαρτία.
Βέβαια όλοι γνωρίζουμε ότι στην πράξη δεν είναι τόσο εύκολο να διαχωρισθεί ο παράνομος από την παρανομία.
Πολλοί κληρικοί είναι αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουν ανθρώπους που τους φέρονται προσβλητικά επιθετικά και εχθρικά. Η συμπεριφορά μερικών απ'αυτούς είναι πραγματικά κτηνώδης. Βρίσκουν τον τρόπο να παίρνουν σημαντικές θέσεις μέσα στην εκκλησία και να δημιουργούν παντοειδείς δυσκολίες. Τους αρέσει να μπαίνουν στα εκκλησιαστικά συμβούλια , να ελέγχουν την οικονομική διαχείριση και να χρησιμοποιούν τους οικονομικούς πόρους της εκκλησίας για να αγοράζουν κακόγουστους πολυελαίους και άλλα παρόμοια αντικείμενα, ενώ αρνούνται να εγκρίνουν δαπάνες για προγράμματα νεότητος και άλλες ποιμαντικές δραστηριότητες της Εκκλησίας. Μπορεί να τους αποκαλέσει κανείς " κακιά πληγή" ή ακούραστους και αφοσιωμένους εργάτες της Εκκλησίας , αλλά οι κληρικοί που έχουν δοκιμάσει να εργασθούν μαζί τους, τους θεωρούν εχθρούς τους, με τους οποίους είναι αναγκασμένοι να ευρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση.
Όλους αυτούς τους ανθρώπους φαινομενικά τους αποδέχεται ο κληρικός, αλλά εσωτερικά τους απορρίπτει , και αυτή η κατάσταση περιορίζει τον αυθορμητισμό του, την ευαισθησία του και τον κάνει ψυχρό , υπηρεσιακό και απρόσιτο.
Ο κληρικός έχει συχνά εχθρούς ανάμεσα στους προϊσταμένους του. Και γι'αυτό κάποτε επαναστατεί ενάντια στον επίσκοπο, που κινούμενος από τις νευρώσεις και τις προκαταλήψεις του μπορεί να γίνεται γι'αυτόν τροχοπέδη. Η επαναστατεί εναντίον όλων εκείνων των "εκκλησιαστικών μανδαρίνων , που συνήθως περιβάλλουν τον επίσκοπο και που μπορεί να είναι ασυναγώνιστοι στις " εκκλησιαστικές τσιριμονίες , αλλά δεν διαθέτουν ούτε ίχνος πραγματικού εκκλησιαστικού ήθους και είναι απότομοι , βάναυσοι , αυταρχικοί και απειλητικοί.
Πολλοί από τους εχθρούς του κλήρου δεν είναι ουσιαστικά μέλη της Εκκλησίας. Μπορεί να είναι δημοσιογράφοι , λογοτέχνες , πολιτικοί, ή δημόσιοι λειτουργοί , που συχνά κατέχονται από αντικληρικό μένος και υποσκάπτουν , ειρωνεύονται και πολεμούν τον κλήρο σε κάθε ευκαιρία.
Προφανώς ο κληρικός , όπως κάθε άλλος άνθρωπος,έχει τους εχθρούς του. Αλλά σε αντίθεση με τους άλλους ανθρώπους αισθάνεται πως πρέπει να προφασίζεται ότι οι εχθροί του είναι φίλοι του. Σ'ένα βαθμό αυτό του το επιβάλλει το στερεότυπο που κυριαρχεί για τον κληρικό . Σ΄ένα βαθμό όμως οφείλεται στην επιθυμία του κληρικού να ακολουθήσει την εντολή του Χριστού, "αγαπάτε τους εχθρούς υμών".
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΒΛΙΟ "ΚΛΗΡΟΣ Η ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΑΤΡΌΤΗΤΟΣ"
Π.ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΦΑΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου