Κι εμείς εξόριστοι ήμασταν! Εξόριστοι της Θείας αγάπης, καθώς αστοχήσαμε στο να φανούμε αντάξιοί της. Και στο πρόσωπο του Γενάρχη μας Αδάμ πικράναμε τον Θεό και διαρρήξαμε τη σχέση μας μαζί του, με αποτέλεσμα να εκβληθούμε του Παραδείσου της τρυφής. Κάποιοι ίσως εδώ, αντιτάξουν την ένστασή τους, εμείς γιατί φταίμε αφού τότε δεν είχαμε γεννηθεί. Γιατί να φορτωθούμε το σφάλμα κάποιου άλλου; Με απλά λόγια, θα μπορούσαμε να δώσουμε την απάντηση ότι αυτό συμβαίνει όπως το παιδί κληρονομεί είτε την περουσία, είτε τα χρέη είτε γενικότερες υποχρεώσεις των γονιών του. Η όπως όταν νικιέται ένας στρατηγός , οπότε νικιέται μαζί και ο στρατός του. Η πάλι όπως όταν αστοχεί ένας κυβερνήτης , ένας πολιτικός , οπότε την αστοχία του πληρώνει ο λαός της χώρας του . Κι εμείς έτσι κληρονομήσαμε την ενοχή του Αδάμ και τις συνέπειές της.
Αλλά ήλθε ο Χριστός και τα ανέτρεψε όλα! Όχι μόνον κατάργησε την κατάσταση εξορίας στην οποία πριν βρισκόμαστε, αλλά και μας κατέστησε οικείους του Θεού. Τόσο οικείους ώστε πλέον ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και εμείς τα παιδιά του. Πως το καταλαβαίνουμε αυτό πρακτικά; Προ Χριστού , σε όλες τις Θρησκείες , οι πιστοί δεν τολμούσαν να μπουν στο ναό του Θεού τους. Στο ιστορικό υποσυνείδητο της ανθρωπότητος διασωζόταν η έννοια της έχθρας με τον Θεό. Κι έτσι ενώ οι Αρχαίοι πρόγονοί μας κατασκεύασαν λαμπρούς ναούς εξωτερικά, στο εσωτερικό οι ναοί αυτοί είναι απλοί και απέριττοι. Κι αυτό γιατί δεν χρειαζόταν να διακοσμήσουν τους ναούς τους μιας που κανείς δεν επιτρεπόταν να μπει μέσα πλην των ιερέων .Ομοίως κι οι Ισραηλίτες , στο Ναό του Σολομώντα δεν επιτρεπόταν να μπουν, πλην των ιερέων , που έπρεπε να θυσιάσουν και να προσφέρουν τη Θυσία. Εμείς όμως , δείτε που στεκόμαστε! Όχι πλέον έξω , αλλά μέσα στο Ναό του Κυρίου , μέσα στο σπίτι του Πατέρα μας ως παιδιά του με πλήρη δικαιώματα.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ
ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου