Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ!!!

Της Άννας Μαρινάκη
Ο Βασιλης είναι πια 28 χρονών.
Σπουδάζει πολιτικός μηχανικός. Ψηλός νέος, εντυπωσιακός και το σημαντικότερο… χαμογελαστός. Παίζει μπάσκετ και κιθάρα, ακούει Metallica και Deep Purple, κοιμάται πολύ, διαβάζει πολύ και τη ζωή του γενικότερα τη βιώνει στο “πολύ” της. Κατα καιρούς καμώνεται τον “εκκολαπτόμενο κυνηγό”, αγαπάει τα σετεράκια και όταν μαλακώνει ο καιρός ψαρεύει στη θάλασσα. Όπως και τότε.

Α! να μη ξεχάσω να σας πω ότι ο Βασίλης χρόνια πρίν νίκησε τον θάνατο… Ναι τον κανονικό!! Καθαρή νίκη δική του. Μόνο που πια, κάνει τόσα που συνήθως το ξεχνά.

Δεκαοχτώ χρόνια πίσω που λέτε, παρέα βαρκάρηδων ψαρεύει ανοιχτά στο Τολό. Ένα ιπτάμενο δελφίνι τρέχει καταπάνω τους με 32 κόμβους. Ο δεκάχρονος Βασίλης χάνει τα δυο του πόδια και το δεξί του χέρι. Λίγο αργότερα ταξιδεύει με την ελληνική σημαία στις αποσκευές του στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και επιστρέφει νικητής.



Σήμερα σαν τον κοιτάς στα μάτια, αυτά σου χαμογελούν. Δίχως σκιές. Λίγο πράγμα νομίζετε;

12 Αυγούστου 1994… Τι σου χει μείνει πιο έντονα από εκείνη τη μέρα; Τις μνήμες τούτες τις σκαλίζεις ή προτιμάς να τις ξεχνάς;

ο μόνο που έχει μείνει είναι απλά άλλη μια όμορφη μέρα για ψάρεμα με τον πάτερα και τον θείο μου. Αυτή τη μέρα, έτυχε να περάσει ένα ιπτάμενο δελφίνι και να έχω τριπλό ακρωτηριασμό. Από τη στιγμή που ήμουν ζωντανός το επόμενο βήμα ήταν να σηκωθώ και βήμα – βήμα να συνεχίσω τη ζωή μου. Δεν έχει κάτι να σκαλίζω ούτε με νοιάζει να θυμάμαι εκείνη τη μέρα. Όλοι έχουμε τις καλές και ασχημες μέρες και για μένα ήταν απλά … μια άσχημη μέρα. Πήγα όμως παρακάτω, δεν έμεινα εκεί.

Ποιο ήταν το μεγαλύτερο στοίχημά σου όλα αυτά τα χρόνια;

Μετά το ατύχημα, το στοίχημα πλέον ήταν να περπατήσω όπως πρώτα και να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά. Θα έλεγα ότι το μεγαλύτερο μέρος του στοιχήματος το έχω κερδίσει Το μόνο που μένει τώρα είναι να τελειώσω τις σπουδές μου και να δουλεύω λίγο πιο συστηματικά.

Υπήρξαν στιγμές που ο φόβος σε έκανε να λυγίσεις;

Φόβο είχα νιώσει στην αρχή κυρίως μέχρι να καταλάβω τι θα γίνει με τα πρόσθετα μελή για να σηκωθώ και να περπατήσω αλλά αυτό δεν κράτησε ούτε μέρα γιατί ασχολούμουν και με τις νοσοκόμες!!! Φόβο πραγματικό έχω νιώσει μόνο σε σεισμό. Γενικά φόβο αισθάνομαι μόνο σε καταστάσεις που δεν έχω καθόλου τον έλεγχο και που όλα μπορούν να συμβούν. Όχι … δεν έχω νιώσει φόβο που να με κάνει να λυγίσω. Και σίγουρα δεν ανυπομονώ και να τον νιώσω.

Λένε πως οι άνθρωποι που νικούν το θάνατο γεννιούνται δυο φορές. Πως είναι να έχεις αντίπαλο τόσο δύσκολο και να τον φέρνεις του χεριού σου;

Μερικές φόρες όσο πιο δύσκολος ο αντίπαλος τόσο πιο ξεκάθαρο είναι το τι πρέπει να κάνεις και να τα δώσεις όλα για να τον νικήσεις ή να τον ξεπεράσεις. Είτε αυτό είναι ο θάνατος είτε κάποιο άλλο μεγάλο εμπόδιο. Όσο πιο μικρός ο αντίπαλος τόσο πιο πολύ πιστεύω χαλαρώνουμε. Γι αυτό όταν έχουμε μικρά προβλήματα μας φαίνονται βουνό. Βλέπετε τότε δεν τα δίνουμε όλα για να τα ξεπεράσουμε.

Στο maga.gr γράφουν νέοι της ηλικίας σου, προβληματισμούς τους που μερικές φορές φαντάζουν βουνό. Υπάρχει “δεν μπορώ” κι αν υπάρχει έχουμε όλοι το δικαίωμα να το λέμε;

Στο μυαλό μας και μόνο υπάρχουν εμπόδια ουσιαστικά. Κάθε εμπόδιο στη ζωή μας μπορούμε να το ξεπεράσουμε και συνήθως είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μας και κατά πόσο θέλουμε να τα καταφέρουμε. Σίγουρα δυσκολίες υπάρχουν και το έχω βιώσει και εγώ από πρώτο χέρι αλλά τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αρκεί να πιστεύουμε σ’ αυτο που κάνουμε και πάντα βοηθάει να έχεις ανθρώπους να πιστεύουν σε σένα. Άλλωστε το μεγαλύτερο χαμόγελο έρχεται μόλις ξεπερνάς ένα εμπόδιο και μοιράζεσαι αυτή την προσωπική επιτυχία με φίλους.



Ζεις έντονα την καθημερινότητα σου. Από που πηγάζει όλη αυτή τη δύναμη;

Έχω ανάγκη να ζω κάθε μου μέρα και στιγμή. Κάνω και λάθη αλλά κοιτάζω να μαθαίνω απ’ αυτα έστω και αν δε μαθαίνω γρήγορα. Σίγουρα κάθε άνθρωπος που έχει βιώσει ένα μεγάλο ατύχημα βλέπει πλέον τη ζωή με άλλο μάτι.

Με πλησίασαν ξέρεις άνθρωποι που έζησαν αντίστοιχα προβλήματα υγείας με το δικό μου και σίγουρα πήρα δύναμη απο αυτούς. Δεν είμαι σίγουρος όμως ότι την είχα τόσο ανάγκη. Βλέπετε σ’ αυτό κυρίαρχο ρόλο έπαιξε η οικογένεια μου που δεν ερχόντουσαν να με δουν και να με θρηνούν αλλά κοιτούσαμε πως θα ξεπεράσουμε το «εμπόδιο» που μας έτυχε. Ελπίζω να έδωσα, όμως δύναμη ή τουλάχιστον να τους έπεισα ότι η ζωή συνεχίζεται κανονικά αρκεί να το πιστέψεις και να το θες.



Πώς βλέπεις τα πράγματα σήμερα; Στη χώρα των αγανακτισμένων νέων στις πλατείες, πιστεύεις ότι υπάρχει λύση;

Θυμώνω ειλικρινά με το πως κατάντησαν τη χώρα μας και πως συνεχίζουν να την ξεπουλάνε κάθε μέρα και να μη δίνουν ελπίδα ουσιαστική για το αύριο των νέων αλλά και των συνταξιούχων. Είμαι σίγουρος οτι υπάρχει ελπίδα κι ακόμη πιο σίγουρος ότι όλο αυτό που ζούμε θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί. Έχουν βάλει στόχο να μας γονατίσουν και να ξεπουλήσουν ό,τι μπορούν. Καθένας μας είναι αγανακτισμένος σήμερα και μια κοινωνία είναι σαν ντόμινο αν πέσει ένας σιγά σιγά όλοι θα πέσουν.

Ο στόχος δεν πρέπει να είναι ατομικός π.χ. εγώ ο πολιτικός μηχανικός τι θα κάνω για το επάγγελμα μου και δε με νοιάζει για τον παντοπώλη της γειτονιάς. Αυτό είναι λάθος! Πρέπει να «πιαστούμε» όλοι από ένα κοινό αίτημα ποιότητας ζωής ή κάποιο αίτημα που να μας εκφράζει όλους. Τα χαράτσια και ότι βγάζουν είναι παράνομα και το ξέρουμε όλοι αλλά για κάποιο λόγο καθόμαστε ήσυχοι… Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω γιατί …

Τι σκέφτεσαι να κάνεις μετά το πτυχίο, να μείνεις στην Ελλάδα ή να φύγεις αναζητώντας διέξοδο;

Ο στόχος μου είναι να μείνω στην χώρα μου και να μην αφήσω κανένα να με διώξει αλλά αν την ισοπεδώσουν αναγκαστικά θα κοιτάξω για εξωτερικό. Το έχω ψάξει αλλά εδώ έμαθα να ζω κι εδώ μ’ αρέσει.



Που κρύβεται η ευτυχία της ζωής σου, σε στιγμές της καθημερινότητας σου η προτιμάς να περιμένεις να την δεις να έρχεται στα χρόνια τα πιο κάτω;

Η ευτυχία της ζωής μου είναι σε στιγμές της καθημερινότητας, μικρές στιγμές που αξίζουν για μια ζωή και τις περισσότερες φορές είναι απρόσμενες και τις βρίσκεις εκεί που δεν το περιμένεις. Για μένα μεγάλη ευτυχία είναι να έχω φίλους που με νοιάζονται και τους νοιάζομαι και περνάμε καλείς στιγμές μαζί, μικρές ή μεγάλες .

Μπορείς να φανταστείς τον εαυτό σου στα επόμενα χρόνια; Πώς θέλεις να σε σκέφτεσαι;

Μπορώ μόνο να υποθέσω πως θα θελα να είμαι τα επόμενα χρόνια και μακάρι να το πετύχω.

Καταρχάς να προσέχω λίγο παραπάνω την υγεία μου γιατί χωρίς υγεία δεν κάνουμε δουλειά, να συνεχίσω να έχω την παρέα μου και τα φιλαράκια μου, να έχω μια μεγαλύτερη οικονομική ανεξαρτησία, δουλειά χωρίς άγχος, να έχω χρόνο, να συνεχίσω να απολαμβάνω τον ύπνο μου και στο μέλλον μια οικογένεια… γιατί όχι;

agioritikovima.gr